Het Vrijheidsbeeld... inAssen

Als je Assen binnen komt rijden, zie je ineens het vrijheidsbeeld.
Huh, vrijheidsbeeld, in Assen?
Jawel.
Maar dit beeld is gemaakt door Natasja Bennink en is bedoeld als ode aan de Drentse vrijheid en het Drentse Naoberschap.
Er is goed over nagedacht en het is geen kopie.
Zo heeft de kroon zes punten in plaats van de zeven punten op de kroon van het NewYorkse beeld. Die punten verwijzen naar de zes middeleeuwse rechtsdistricten in Drenthe.
En wat ik heel grappig vind is dat deze vrije vrouw een blik bruine bonen in haar hand heeft.  Dat is een verwijzing naar Bartje uit het boek van Anne de Vries.
Bartje Bartels die niet voor bruine bonen wilde bidden. Een metafoor voor de Drentse koppigheid.
Dat laatste van die metafoor vind ik nou weer onzin. Wat nou Drentse koppigheid. Noem het koppigheid in het algemeen. Maar goed, dit terzijde.
In haar linkerhand heeft deze Drentse een soort tegel en daar staat niet de Declaration of Independence op, maar een tekst van Daniel Lohues: Hier kom ik weg, hier stiet ons huus.
Het beeld is 10 meter hoog en er is 1000 kilo klei in verwerkt voor het in kunststof werd gegoten.

Dat het beeld er nu staat heeft denk ik alles te maken met de tentoonstelling in het Drents Museum: The American Dream.
Dat is de tentoonstelling waar we voor afreisden naar Assen. Daarover een andere keer meer.

Ik vind het leuk om Daniel Lohues hier te laten horen, met dat liedje van die tegel.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat deze man niet gewoon in het Nederlands zingt, want hij maakt mooie muziek en mooie liedjes vind ik. Maar ja, dat Drents hè.
Enfin, Daniel Lohues dus. Ook een beetje voor de enige Drentse die ik goed ken en die geen Drents spreekt:  voor de moeder van mijn kleinzoon.  Ze kan het wel, Drents spreken,  maar ze doet het niet!