Larie en Liefde

Er zijn een heleboel bloggers die ik volg. En ik geniet daar van.
Wat er geschreven wordt, wat daardoor gezegd wordt, wat mensen meemaken  of vinden. Wat mensen maken of koken.
Ja ik ben nieuwsgierig en daardoor vind ik het bloglezen  fijn. Het inspireert me.
Maar er is één blog waarvan de blogster zelfs een boek heeft geschreven en dat is het blog van Mirjam Kakelbont.  
Zij heeft een leuke schrijfstijl. Zo grappig dat ik vaak hardop zit te lachen als ik het lees.
Tja en toen zag ik, na een hele tijd volgen, dat boek.
Er staat een plaatje van op haar blog Pippi's Hometown. 'Zin om een goed boek te lezen?', staat er onder dat plaatje, 'Lees het mijne!
Ik besloot te vragen of het nog te bestellen was en ja hoor, dat was zo en ik bestelde.
Een tijdje geleden kwam het boek, met voorin een handgeschreven opdracht van de auteur herself. Ha, ik 'ken' gewoon een echte schrijfster.
Het zijn korte verhalen en columns.
Mirjam vertelde dat ze van andere lezers had gehoord,  dat die een verhaaltje voor het slapen gaan deden. Dat leek me een uitstekend idee. Een verhaaltje voor het slapen gaan. Dan had ik er een hele tijd mee kunnen doen, want het zijn er meer dan negentig.
Dat ik dat niet redde en dus niet kon stoppen na een verhaaltje per avond, dat zegt eigenlijk al genoeg.
Mirjam vertelt over haar dochter Roos, haar konijn, over situaties die ze meemaakt. Scherp observerend altijd. Met humor, ook altijd.
Ik ben heel blij met het boek, ik heb er echt van genoten. Kakel, dankjewel!