Negentien minuten

Een dikke pil van Jodi Picoult, 541 blz.
Een ouwetje ook, uit 2007.
In die tijd leek het me helemaal niks, die Picoult. Maar dat veranderde toen ik toch wat van haar las.
Vooral dat boek over wolven.
Dit boek vond ik akelig, maar zo boeiend.
Het verhaal:
Josie Cormier, de 17-jarige dochter van rechter Alexandra Cormier raakt bij een schietpartij op haar school Sterling High, licht gewond, maar verliest haar vriend Matt en veel andere vrienden en vriendinnen. De schutter is Peter Houghton, door  hem verliezen die leerlingen hun leven. Gaandeweg het boek blijkt dat Peter eigenlijk zijn hele leven is gepest en getreiterd op echt afschuwelijke manieren. Er zijn nog meer oorzaken aan te wijzen, maar dat doet er eigenlijk allemaal niet toe. 
Deze Peter komt uit een normaal gezin en er waren geen grote aanwijzingen dat hij die dag in negentien minuten de levens van zovelen zou veranderen.
Drama, en misschien wel iets te veel drama hoor, maar goed geschreven en hoe vaak is zoiets de laatste jaren al niet gebeurd?  In onze echte wereld?
De ouders van deze Peter hielden van hun zoon. Ze zullen gerust fouten hebben gemaakt, maar welke ouder niet. Hoe kan iets  zo escaleren?
De moeder van Peter vond het vreselijk dat hij zo werd gepest, met eigenschappen die allemaal gewaardeerd zouden worden als hij een jaar of vijfentwintig zou zijn. Maar er gebeurde niks en niemand deed iets.

Tot Peter iets deed. In negentien minuten.