Waterdunen

We deden ook nog een excursie door de Waterdunen. En dat was eigenlijk wel bijzonder.
Het gaat om het  gebied, vlak achter de vuurtoren  van Breskens.
Eigenlijk is het een Deltawerk.
Maar wel anders dan de Deltawerken waar ik, tot nu toe, een beeld bij had.  Dat was een beeld van versterking van dijken en duinen, afsluiting van zeegaten, dammen, de stormvloedkering.
Maar deze Waterdunen, dat is anders.
De kust van West Zeeuws-Vlaanderen is versterkt.
Daarachter is een natuur/recreatiegebied in aanbouw.
Het is nog niet helemaal klaar, er wordt nog volop gewerkt. De bedoeling is dat er straks door middel van een getijdenduiker (een tamelijk ingewikkeld bouwsel), twee keer per dag zout zeewater in het gebied zal binnenstromen. Waardoor het gebied gaat veranderen. Het is een heel groot gebied, waar het getij de groei van planten gaat bepalen. Er gaat ook een paradijs voor  vogels ontstaan.
De Deltawerken, ik vond het altijd iets fantastisch. Ik ben er trots op. Waar een klein land groot in kan zijn, zoiets. Dat het bedacht en uitgevoerd wordt.
Maar de zee binnenlaten...juist in Zeeland... dat is toch echt een hele grote stap.

Nou in dat gebied deden we dus de excursie. Het was best een goeie excursie, maar wij kregen een paar keer  de slappe lach. Inwendig hoor, niemand zag het.
Om te beginnen konden we de start niet vinden en vielen er dus middenin. De gids was juist bezig aan een ellenlange opsomming van vogels die er te vinden zijn. We zagen het somber in.
Gelukkig, toen we eenmaal gingen lopen, werd het leuk. Die gids wist echt alles, ieder plantje en sprietje wist ze te benoemen. En ook de vogels die we zagen.
En de andere deelnemers wisten ook alles en bogen zich voortdurend in extase over plantjes en herkenden vogels aan hun geluiden. 'Jaaaa ik hoor hem, maar ik zie hem nog niet'.
Wij hoorden nog niet eens een geluidje, maar zij stonden allemaal al weer klaar met hun  kijkers en telelenzen.
Ik besloot maar niet te proberen het allemaal bij te houden en maar gewoon simpel te genieten van wat ik allemaal zag.

In september gaan we nog een weekje naar Groede en ik denk dat ik dan nog een keer mee ga. Dan zal er vast wel iets beklijven en zal het er ook wel weer anders uit zien. Denk ik.