Heb jij misschien Olifant gezien

Dit is het boek dat dit jaar bekroond werd met een zilveren penseel. En tsjonge, wat is dat terecht.
Het is zo'n geweldig leuk boek. Onweerstaanbaar vind ik en aandoenlijk. Gemaakt door David Barrow.
Zo begint het boek:

 De olifant vindt wel dat het kleine jongetje moet weten dat hij heeeel goed is in verstoppertje. Dus dat vertelt hij hem en gaat zich vervolgens verstoppen bijv. achter de televisie.

Het jongetje vindt hem niet. Hij vraagt nog aan zijn vader,  die tv zit te kijken, of hij misschien olifant heeft gezien, maar niks hoor.
De olifant verstopt zich steeds opnieuw. Ook achter een boom

Maar het jongetje vindt hem niet.
Uiteindelijk geeft hij het op en voelt dan gekriebel in zijn nek: de slurf van de olifant

En dan komt er een schildpad.
'Doen jullie mee met tikkertje' vraagt de schildpad, ' maar jullie  moeten wel even weten dat ik er heel erg goed in ben'.
 
Het leuke is dat de lezer, ook de kleine lezer (ik kocht dit boek voor Odin) de olifant natuurlijk meteen ziet. En ook het kleine hondje ziet op iedere bladzijde de olifant. Maar denk er maar eens over na hoe kleine kinderen zich verstoppen. Als ze hun ogen dicht doen zijn ze al verstopt. Zo grappig.
Het tweede leuk is, dat het  hier om een donker jongetje gaat. Daar wordt niets over vermeld, het is gewoon een donker jongetje.  En zo hoort het ook.
Toch zie je dat bijna nooit in kinderboeken of prentenboeken.