Agenda

 

Hierboven zie je onze gemeenschappelijke agenda. Die staat altijd in de keuken en we noteerden daar al onze afspraken in. 

Maar ja, afspraken hadden we niet. 

De week hiervoor was leeg, de week daarvoor was leeg, de week dáárvoor ook. Enz.  

Niks helemaal niks. Ik had al bijna spijt dat we voor dit jaar toch een agenda hadden gekocht. Al maakten de foto's in deze Amsterdam agenda het wel een ietsepietsie goed. 

Vanmorgen keek ik in onze agenda en echt hoor, die is nu bijna weer helemaal vol. We hebben weer afspraken. 

Na die tweede prik was het nog een week wachten en toen, op woensdag 2 juni, gingen we onze dochter en kleindochters knuffelen in Amsterdam. Dat was de eerste afspraak. En dat was heerlijk. En spannend!  

We waren weer binnen in een ander huis dan het onze en dat was ook leuk. We hadden George de teckel te logeren, wat natuurlijk ook wat drukte veroorzaakte en toen we 's avonds ook nog gewoon bezoek kregen, voelde het leven voor het eerst weer een beetje normaal.

Behalve dan dat je mij wel kon uitwringen aan het eind van die dag. In lange tijd was ik niet zo moe geweest. 

Een dag later gingen we naar 'ons' museum. We kregen koffie met iets lekkers en een geprek en we kregen een privé-rondeiding over de nieuwe tentoonstelling. Een dag later ging het museum weer open. 

Maar wij waren nog niet aan de beurt om te werken. Dat zou wel augustus worden. 

Logisch, eerst kwamen de mensen aan de beurt die na de eerste lockdown gewerkt hebben. Nou, ik was al lang blij dat we er niet uitgeknikkerd waren, dus prima. Maar van de week een appje... of ik zaterdag al kon werken. Heel graag natuurlijk! 

Weer een dag later kwamen de kinderen uit Den Haag, met Odin en Arthur en dat was ook zo fijn. Zij waren ook al die tijd niet bij ons binnen geweest en Arthur zelfs nog nooit. 

Ik was al iets minder uitgeput. 

En zo ging het door. Ik maakte een afspraak met de kapper, met de pedicure.

Man, man wat is het fijn dat dat allemaal weer kan. 

Een paar dagen geleden informeerde een mede-blogger naar de eventuele bijwerkingen van de tweede vaccinatie. 

Ik kon naar waarheid melden dat mijn enige bijwerking een groot gevoel van opluchting is. En van dankbaarheid, omdat het toch uiteindelijk allemaal prima geregeld is. 

Door het harde werken van velen. Van zeer velen! 

Oh ja, die foto in onze agenda  heeft als titel: Kinderen spelen schooltje in de Vinkenstraat. 1935-1940. De foto is van Charles Breijer en bevindt zich in de collectie van het Nederlands Fotomuseum