Lezende jongeman in een Renaissancepaleis, 1662-1667
En omdat ik vroeger in Dordrecht woonde en hij ook maar dan nóg vroeger, kende ik zijn naam. Een vriendinnetje toen, woonde op de Samuel van Hoogstratensingel, vandaar.
Kort geleden besloten wij een dagje Dordrecht te doen. Sowieso omdat dat leuk is, maar ook omdat ik in het Dordrechts Museum heel graag de tentoonstelling wilde zien die daar nu is: Het oog van Jan Veth. 
Begrijp me goed hè, ik zou dit nooit maar dan ook nooit kunnen schilderen. Maar dat koppie van het Christuskindje en dan nog vrij kort na zijn geboorte... zo'n lelijk kindje zag ik echt nog nooit.
Die hebben we ook gezien, maar ik was nog maar net binnen toen ik verschillende mensen hoorde praten over en vragen naar de nieuwe aanwinst: het schilderij van Samuel van Hoogstraten. Ik had daarover niets gelezen, maar het schijnt dat deze aankoop veel aandacht heeft gekregen in de media. En ja we waren er nu toch en dus: kijken naar Samuel.
Het werk is trouwens niet te missen. Je komt via een brede trap boven en dan zijn er een aantal zalen langs een gang en helemaal aan het eind van die gang zie je HET schilderij. Het komt dus steeds dichterbij. Een doorkijkje!!! Fantastisch en zo toepasselijk!
En dan het doek zelf. Het stelt een Palazzo voor, een fantasie paleis. Je ziet een sleutel hangen, dus je kunt zo naar binnen, maar ja, dat hondje..
Dan een lezende jongen en dat zou misschien Van Hoogstraten zelf kunnen zijn.
En verder gaat het natuurlijk om het perspectief, het doorkijkje.
Daar stond en staat de schilder ook om bekend.
Wat ik dan verder nog heel erg leuk vond is hoe ze daar in het museum die zaal verder hebben gevuld. Natuurlijk met nog meer werk van Van Hoogstraten:
Trompe l'oeuil stilleven, 1664
Met o.a. een werk van Rembrandt, bij wie Samuel in de leer is geweest. Werk van tijdgenoten die ook goed waren in doorkijkjes. Erg goed bedacht en gemaakt die tentoonstelling.
Aanvankelijk leerde de jonge Samuel schilderen van zijn vader Dirk van Hoogstraten. Ook van hem hing er werk. En daar stond ik echt hardop om te lachen:
Dirk van Hoogstraten, De aanbidding van de koningen
18 opmerkingen:
I am glad you wrote this, because I thought, my, that´s some ugly baby... ;-)
I hope for real it was more beautiful....
Dat doorkijkje heb ik laatst op tv voorbij zien komen, maar waar... geen idee. En dat trompe l'oeuil ken ik ook, prachtig vind ik dat. Ja, wat een baby. :)
Wat een ontzettend leuk hondje. Je krijgt neiging om aan zijn vacht te voelen. Zo goed geschilderd.
Ondanks zijn lelijkheid is het toch hetgeen het doek maakt. Nu vraag ik me echt af hoe dat destijds eraan toeging bij het leren van zo'n vak bij een grote meester.
Het stilleven vind ik prachtig. Wat mooi geschilderd! En dat kindeke Jezus is zeker niet moeders mooiste!
Het Dordrechts museum is een van mijn favorieten! En de manier waarop tegenwoordig tentoonstellingen worden gebracht is ook zoveel interessanter dan voorheen.
Oh wat zou ik het graag willen zien....
Mooie manier van presenteren in dat museum. Dat kindje Jezus slaat alles, ha ha.
Dat kindje… jezus..! 😜
Een echt lelijkmanskind en zo te zien oud voor zijn tijd. Geef mij maar dat prikbord, met van alles en nog wat erop.
Ehhh dat was ik dus, Kitty 🙈
Thank you for the story and the gorgeous photos of the museum.
Ben benieuwd, ik ga van de week. Dat stilleven heb ik een keer gezien. Maar mijn hemel, wat een lelijk kind, en al behoorlijk op leeftijd
Ik dacht meteen arme Maria, zo'n schedeltje baren is toch wel even een klus en dat in een stal zonder hulpmiddelen ... Ik kan me je lach heel goed voorstellen.
Het lijkt wel of er een veel ouder kind geposeerd heeft voor de baby.
O.M.G. !
Nee, moeders mooiste is het niet. Maandagskindje.
Het is wel een kundig schilder, zijn werk is best mooi. Hans
Een reactie posten