Paptaart

Een vakantie in Zeeland is altijd een aanslag op de lijn. Ik denk aan mosselen en bolussen en babbelaars en ook aan dat wat je hier ziet: de Groese paptaorte.
Paptaart dus.
We kunnen echt niet in Groede zijn zonder paptaart te hebben genuttigd. Tradities,  daar houd ik van.
En ook dus van paptaart.
Eigenlijk is het een soort roombroodje, maar dan lekkerder en op de vulling hoor je nog flink wat basterdsuiker te doen.

Ik had al eens vaker een verklaring gelezen over waarom de Groenaren papvreters worden genoemd. maar nu stond er ook  een bord op de markt met die verklaring. Leuk.
Vroeger moesten jonge mannen loten of ze wel of niet in dienst moesten. Dat gebeurde in Oostburg. De lotelingen uit Groede kwamen daar steevast aanlopen met een vlag waarop een pappot stond afgebeeld. Daarbij zongen ze het lied over de lepel die in de pot staat. De lotelingen uit andere plaatsen zeiden dan: daar heb je de papvreters en de Groenaren waren trots op die bijnaam.
Papvreters slaat ook op de paptaarten. Een echte Groese lekkernij. De oorsprong is niet echt bekend, maar waarschijnlijk is het recept meegenomen door gevluchte Hugenoten
Zeker is wel dat het in Groede al lang geleden traditie was om na het betalen van de pacht, op 1 oktober gezamenlijk paptaart te eten. De landeigenaren boden dat de boeren aan.
.