Whalespotting in Gent

Toen ik in Terneuzen woonde, vanaf mijn elfde jaar, hadden we geen auto. Mijn ouders hebben nooit een auto gehad. Gent was slechts veertig kilometer verderop, maar we 'deden' nooit een dagje Gent. Pas toen ik er werkte en een auto had, kwam ik er wel regelmatig, in Gent. Leuke stad vond ik. En dat vind ik nu nog steeds. Sowieso al die steden in België waar ik toen vaak kwam. Antwerpen, Brugge, Knokke.
Vandaar dat we, toen we onze auto nog hadden en we de laatste dag van onze eerste vakantie,  om tien uur het huisje in Groede hadden verlaten, besloten tot een bezoek aan Gent.
Ik liep die dag slecht, maar het was nogal simpel om toch weer een heleboel te zien! Kijk maar:

 Hop on-Hop off in het autovrije gebied. Nou dat gebied is best groot in Gent. Dus dat was superleuk. Het was ook een prachtige dag natuurlijk, zoals alle dagen deze zomer.
We hopten even off bij een kerk, om precies te zijn bij de eerbiedwaardige St Baafs Kathedraal.

En daar was iets merkwaardigs aan de hand. Whalespotting. Huh, whalespotting, in een kathedraal?
Maar ja, het was echt zo. Er hing een gigantische walvis.

Het was nog lastig om hem in z'n geheel op de foto te krijgen. Maar waarom, waarom dan toch?
Gelukkig was er een verklaring: Als er vroeger, in de Middeleeuwen  een walvis aanspoelde, leverde dat, naast een gevoel van onmacht ook een verklaring op. Mensen zoeken nou eenmaal verklaringen als ze niet echt weten hoe iets echt in elkaar zit. En die verklaring was dat het werk van de duivel was en een voorbode van onheil en kwaad.
Ook nu spoelt er wel eens een dode walvis aan en als de wetenschap niet meteen een verklaring heeft, bedenken mensen er weer wat bij, bijvoorbeeld dat de dood van het dier door de klimaatopwarming is veroorzaakt en dus dat de mens schuldig is. Terwijl het ook gewoon toeval kan zijn.

Ik vond het wel interessant en dat van die voorbode van onheil klopte als een bus: op de terugweg uit Gent zaten we in een file en deden er zes uur over om thuis te komen!