Etsen van Rembrandt (en Lebret)

Helemaal ondergedompeld was ik vorige week. Ondergedompeld in de etsen van Rembrandt. Geen wonder, want er hangen er meer dan tweehonderd in het Westfries Museum. 

Kijk, er moet natuurlijk iemand zijn in zo'n zaal. Er moet wel opgelet worden. 

Mijn dienst duurt drie uur. Ik ben niet steeds in één zaal. 

In die drie uur gebeurt er niet heel veel. 

De laatste keer heb ik twee keer een opmerking moeten maken. Iemand die een grote rugzak bij zich had en dat mag nou eenmaal niet. Iemand die water stond te drinken in de zaal en met haar vingers aan een lijst zat en helaas, ook dat mag niet. 

Ik zeg het natuurlijk vriendelijk en de meeste mensen reageren ook vriendelijk. Sommige zuchten een beetje en die vrouw van die vingers werd bozig.  

Verder is er soms hulp nodig bij het downloaden en gebruik van de app. 

Dat is wat ik moet doen.

Ergo:  ik heb tijd genoeg om zelf de etsen uitgebreid te bestuderen en me te verbazen. 

Over hoe mooi ze zijn, over hoe grappig, over de verhalen. Over wat je pas echt bij nadere bestudering ziet op zo'n ets. Over de techniek. 

Hoe heeft Rembrandt dat allemaal kunnen doen. Hij maakte meer dan driehonderd etsen in zijn leven. En al die schilderijen. Dan nog de dood van zijn geliefde Saskia.  Zijn leerlingen, gedoe met vrouwen, faillissement.... De ets hierboven is uit de collectie Jaap Mulders en nu te bewonderen in het Westfries Museum

Af en toe heb ik een leuk gesprek met een bezoeker. Zo was er een mevrouw die me vertelde dat ze zelf ook een aantal Rembrandt-etsen bezit. Die waren van haar moeder en toen die overleed ging ze maar eens kijken in de kluis waar ze in lagen. Ze had wel eens vaag iets over gehoord, maar was nooit geïnteresseerd. Nu wel, het waren er tien. En ze ging ze niet verkopen. 

En dat herinnerde me aan mijn eigen  twee etsen. Ik heb ze, net als die mevrouw,  ook geërfd. Het zijn er twee.  Je ziet ze hierboven.  Ik vond er nooit veel aan. Maar nu ineens vind ik ze eigenlijk hartstikke leuk. 

Ze zijn van Frans Lebret en dat is een bekende Dordtse kunstenaar (1820-1909). Ik heb ze wel eens willen geven aan het Dordrechts Museum, maar die hadden al zoveel Lebret dat ze geen belangstelling hadden.