Verloren grond

 

Vlak na 'Mijn vaders hand' van Bart Chabot las ik dit boek van Murat Isik. 

Hier ook o.a. een vader-zoon relatie, maar totaal , echt totaal anders. Hier een liefdevolle relatie tussen de vader en de zoon, de jonge Mehmet van dertien. 

Selim, de vader is,  in het Turkse dorp waar hij woont,  verhalenverteller. 

Maar dít verhaal wordt verteld door Mehmet. 

Het gaat over een wereld die wij niet kennen. Toch in onze tijd. 

Selim is achtendertig als hij,  nadat hij haar heeft geschaakt, trouwt met Asme. Zij is achttien.  Ze krijgen kinderen, een tweeling en een meisje, maar die overleven niet. Later komen er twee zoons en een dochtertje. 

Huishouden, vee, moestuin, het dorp. Dat is het. 

Er verandert wat als iedereen in het dorp opeens Turks moet leren. Tot dan was de taal daar Zazaki. Ook de namen moeten veranderen. 

De oudste zoon gaat naar een grotere stad om verder te leren, maar dwaalt daar af en blijkt bij thuiskomst nogal onhandelbaar. 

En dan slaat het noodlot toe. Bij de bouw van een stal krijgt vader Selim een steen op zijn been. Het been is gebroken en wordt door de dorpsslager verkeerd gezet. Selim overleeft, maar wordt kreupel. Hij kan zijn werk niet meer goed doen. 

Dat is het begin van een aantal grote veranderingen en hele nare gebeurtenissen,  die ik hier niet verder ga vertellen. 

Ik vond het een boeiend en ontroerend boek. Heel mooi geschreven. Ja, zeer de moeite waard. Een absolute aanrader!