Schiedam

 Al twee keer eerder vertelde ik hier iets over Schiedam. Dat zegt al wat, nl. dat ik het een leuke stad vind. 

Waarschijnlijk kan je er met een gids een wandeling doen. Of zelf een route plannen. Wij deden dat niet, we vaarden rond olv een gids. Dat duurde een uur en dan heb je heel wat geleerd over de stad en ook bedacht waar je nog extra zou willen kijken. 

Vanaf de boot vond ik de Noletmolen heel apart om te zien:

Een molen die er uit ziet als een gewone (stelling)molen, maar dan heel erg hoog. 

Nou, een gewone molen is het bepaald niet. Om te beginnen is het met 43 m, de hoogste molen ter wereld. Maar het is ook bijzonder dat het eigenlijk een windmolen is, een molen dus die elektriciteit opwekt. Voor het bedrijf.  Er wordt  geen graan meer gemalen. 

De molen werd gebouwd in 2005, door de familie Nolet. Dat is de familie die al sinds 1691 heel wat in de Schiedamse melk te brokkelen heeft.  Of eigenlijk in de Schiedamse jenever en wodka. De elfde generatie inmiddels. 

Dit vond ik ook mooi, we vaarden er langs. Later in de rest van de stad was er ook een en ander op de muren te zien. 

Grappig, een bonbon van Bontekoe uit de muur. Nu ook tot laat!  De Bonte Koe is ook weer een Schiedams familiebedrijf, met handgemaakte chocola. 

Verder op de muur, een gedicht van Piet Paaltjens (Francois Haverschmidt). Die zou in onze tijd waarschijnlijk cabaretier zijn geweest, dacht ik ik toen ik het gedicht las. In plaats van de depressieve dominee die hij nu was. 

En dan heb ik het nog helemaal niet over het museum gehad. Ik denk dat ik daar nog op terug kom. Ik had het ook niet over de andere fraaie huizen en gebouwen, zoals de bibliotheek. En ook niet over de algehele sfeer in deze oude stad: heel prettig!

Schiedam, je bent niet onopgemerkt gebleven. We hebben je gezien!