Sir Thomas besloot er wat aan te doen, ging fondsen werven en in 1739 kwam er een Foundling Hospital in London. Daar is nu het Foundling Museum.
Een leuk klein museum,klein, maar met veel inhoud. Niet een museum waar je meteen aan zou denken als je een beginner bent in London.
Dan ga je toch waarschijnlijk naar het British Museum of naar Tate of naar Victoria & Albert. Dat deden wij ook natuurlijk.
Maar zo'n klein (en tamelijk onbekend) museum is toch echt ook aan te raden.
In dit museum zie je bovendien ook nog eens veel kunst, omdat leidende kunstenaars uit die tijd hun werk gaven aan het hospitaal. Veel schilderkunst, maar ook bijvoorbeeld een componist als Händel, die een orgel gaf en daar jaarlijks een concert dirigeerde.
Dit vond ik mooi om te zien en droevig ook. Als een kind werd opgenomen, toegelaten, kreeg het een nieuwe naam.
Vaak had het kind dan nog wel een ouder of andere verwanten en daar werd een token aan gevraagd. Een dingetje dat zou kunnen helpen om het kind te identificeren als er later een claim op het kind zou worden uitgebracht.
Zo'n token werd opgeborgen bij de toelatingspapieren en verzegeld tot er een claim was. Het kon een stukje stof zijn of een muntje of een knoop of een speelkaart en veel ouders maakten er toch iets heel persoonlijks van.
Nou. zo'n museum dus. Mooi om te bezoeken en je bewandelt weer een heel ander deel van London.
7 opmerkingen:
O wat een museum. Vol drama, maar ook liefdevol. Londenfans boffen maar met je berichtjes.
Zelf hou ik van kleine musea omdat je niet teveel indrukken krijgt en dan veel beter onthoud wat je gezien hebt. Ik hou er van om dan thuis op de bank of in bed terug te denken aan wat ik gezien heb en wat voor gevoel het me gaf. En ja als je een dag in Rijksmuseum hebt gelopen is het wel HEEL veel om de revue te laten passeren.
fijne weekend. en geniet lekker na.
Als ik eens naar Londen ga, pak ik jouw blog als gids. Zulke leuke en interessante ideeën komen er langs! Bedankt!
Ellende is toch van alle tijden steeds weer in een andere vorm. Heftig hoor.
Wat een verdrietige schilderijen zeg. De dame op de tweede straalt alleen maar verdriet uit. XX Esther
Ik hou van het persoonlijke in de geschiedenis. De 'tokens' zijn wel heel bijzonder. Gelukkig veranderde de wereld voor een groot deel ten goede.
Die 'tokens', wat droevig maar tegelijkertijd wat liefdevol.
Een reactie posten