The Wolseley, London

We wilden een afternoon tea doen, inderdaad aan het eind van de afternoon en dan meteen als avondmaaltijd.
Na enig gezoek vond ik een prachtig hotel met een prachtige tea, met alles er op en er aan. En dan nog wel in het oudste hotel van London. Al wordt dat vast van meerdere hotels gezegd.
Het hotel is uit 1837 en The English Tearoom daarbinnen, heeft Agatha Christie geïnspireerd tot het schrijven van 'In Hotel Bertram'.
Het was werkelijk verschrikkelijk duur, maar nogmaals, dan hoefden we verder die dag niet te eten en ik vind het nou eenmaal leuk om in het oudste hotel te zijn geweest. Helemaal toen ik dat van Agatha Christie had gelezen.
Gelukkig zagen we nog net op tijd dat er een dresscode was.

Tja, wij reizen naar London met een klein koffertje. Je moet het allemaal dragen hè.
Ik ga op reis en neem mee:  vijf schone onderbroeken en vijf paar sokken. Voor vier dagen, hahaha. Een reservebroek en omdat het koud was, een paar hemden. Twee schone truien en dat is het dan wel zo'n beetje. Niet eens andere schoenen.
Dus niets dat ook maar enigszins leek op de dresscode.
We zagen er dus vanaf, want om je daar nou ongelukkig te gaan zitten voelen tussen allerlei tiptop geklede mensen... Of erger nog, om geweigerd te worden...
Maar volgende keer, echt ik zweer het, dan komen we er. Met nette kleding.
Nu hadden we een alternatief en dat was The Wolseley. Ook best deftig, maar geen dresscode en bij lange na niet zo duur. Wel een portier natuurlijk.

Er moest gereserveerd worden en dat hadden we gedaan, voor half zes. Maar we waren er een kwartier te vroeg en er was nog even geen plaats voor ons in deze herberg.
De man die dat meldde zag dat ik belangstellend rondkeek en begon me te vertellen over het hotel. Dat het eerst een showroom was geweest voor auto's en niet zomaar auto's maar The Wolseley. The Wolseley.
Nou heb ik niks met auto's, onze vorige auto herkende ik niet eens. Maar in precies zo'n auto als The Wolseley werd ik thuis opgehaald op m'n laatste schooldag en sindsdien vind ik dat dus leuk!

Daarna werd het gebouw een bank en nu dus al heel lang een tearoom. Hij kwam met een map vol foto's op de proppen en toen ik er een paar had gezien,  konden we al plaats nemen.
Het was heerlijk, precies zoals een tea hoort te zijn in mijn ogen.

Met sandwiches, allerlei heerlijks en scones natuurlijk,  met clotted cream en jam.
Ik vond alles lekker, maar de sandwiches het allerlekkerst.
Dus ik bofte toen een serveerster kwam vragen of we nog meer sandwiches wilden. Dat deed ze niet bij iedereen, dus waarschijnlijk zagen we er zeer hongerig uit.  Maar we wilden wel, hoewel het inhield dat we niet alles op konden.
Geen probleem, alles wat overbleef werd, zonder dat we dat hoefden te vragen,  in een prachtig doosje gedaan, heel chic en dat konden we zo meenemen.

Het was heerlijk om daar te zitten, een beetje te kletsen en rond te kijken.  De bediening was buitengewoon vriendelijk en attent.

Toen we klaar waren was de portier er nog steeds. Hij zei te hopen dat we very soon terug zouden komen. En ik moet eerlijk zeggen: dat hoop ik ook. Niet de volgende keer, want dan wordt het  dat oude hotel. Maar de keer daarna, hahaha.