En dus ben ik zesendertig jaar moeder. Zesendertig jaar, ik kan het me haast niet voorstellen.
Ik denk dat veel vrouwen op de verjaardag van hun kind wel even terug denken aan hun bevalling en aan die eerste dagen.
Mijn bevalling vond plaats in het ziekenhuis (na een hele dag thuis weeën) en eigenlijk ging het allemaal tamelijk relaxt.
Ik wist natuurlijk ook nog van niks en gaf me maar gewoon over.
Er was geen bevallingsplan, zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is.
Ik had een boek: Bevallen en Opstaan en dat was tijdens de zwangerschap zo'n beetje mijn bijbel geweest. Dat was het eigenlijk wel.
's Nachts om half een, werd dit lieve, mooie jongetje geboren. Hij keek ons meteen uitgebreid aan, met grote, heldere ogen.
We waren onmiddellijk verliefd.
Ik was bovendien zeer verrast door het feit dat het een jongetje was. Van een echo had ik nog nooit gehoord en ik had gedacht dat het een meisje zou zijn.
We kregen koffie en beschuit met muisjes en toen moest mijn man het ziekenhuis verlaten.
Bart werd bij me weggehaald, niks bedje naast dat van de moeder. 'Hij gaat naar de babykamer mevrouw, beter voor u en voor het kind'.
Zelf werd ik ook verplaatst.
Naar ... de badkamer. Wegens grote drukte.
En toen begon een van de naarste nachten van mijn leven.
Een keer is er iemand binnen geweest om te zeggen dat het goed ging en de rest van de tijd lag ik daar koud, eenzaam en bang te zijn.
Ik dacht dat er iets met mijn kind was.
Hoewel ik hem toch gezien had en vastgehouden en besnuffeld had.
Maar ja, er was een tang aan te pas gekomen (bestaat dat eigenlijk nog, een tangverlossing?) en er zat daardoor wel een plek op zijn hoofd en was dat nou allemaal wel goed?
En hoewel ik een volwassen, zelfstandige vrouw was, deed ik niks. Ik lag daar en wachtte, ik trok niet aan de bel. Ook niet letterlijk.
Toen mijn man de volgende ochtend al vroeg kwam, was ik natuurlijk in dikke tranen. Die weer verdwenen toen ik eindelijk mijn kind weer zag. Nog net zo lief en nog net zo helder kijkend.
Onze Bart, ons eerste kind. Die nu zelf een zoon heeft, die net zo kijkt als zijn vader.
We gaan op weg nu: feliciteren!
22 opmerkingen:
Het kind dat je moeder heeft gemaakt, heeft een bijzondere plekje in je hart. Zo overweldigend.
Gefeliciteerd!!
Wat een herkenbaar stuk schreef je. Ook ik wist van niks, wel zwangerschapsgym gehad maar daar werd ook niet veel over bevallen verteld. Ik ben blij dat nu veel meer bekend is over hoe een bevalling gaat. Ik had trouwens het boek: Hoe bevalt Nederland. Goed boek!!
Proficiat!
De tang bestond ruim 28 jaar geleden in ieder geval wel nog :-)
Ach ja, wat waren we toch "volgzaam" in "onze" tijd. Hier net zo, 30 jaar geleden.
Bij mij was het een "zuignap" en die bestaat nog wel degelijk want die is er bij de geboorte van Baptist ook weer in allerijl aan te pas gekomen. Wat er nu allemaal bestaat bij het begeleiden van een bevalling! Jongste heeft zich suf gelezen in het boek "mindfull bevallen". En dan ging de bevalling zo snel dat er van al de mindfull niet veel in huis is gekomen, vrees ik. Felicitaties aan jullie zoon maar ook aan jullie voor het 35 jaar ouder zijn! Liefs
oh bah 9 maanden in moeders buik en opeens weggerukt. Ik snap niet waarom ze niet keken hoe het in de natuur gaat, zo on-nartuurlijk dit maar wat fijn voor jullie zo een grote zoon. maak er een mooie dag van.
Gefeliciteerd met je zoon. Wat gaat het tegenwoordig anders en als ik dit zo lees ben ik maar weer dankbaar dat ik elke keer thuis kon bevallen. Xx Esther
Ja klinkt gedeeltelijk bekend en nee we wachten rustig af en vroegen niet veel ,gelukkig zijn ze nu een stuk mondiger en bewuster denk ik ,maar genoten heb ik ook hoor van die mooie periode,gefeliciteerd
Gefeliciteerd.
Bij mij is het bijna 40 jaar geleden en wist ook zonder echo dat het een meisje zou worden. De naam die man had uitgezocht voor als het een zoon zou worden ws niet mijn favoriet maar aangezien ik toch zker wist dat het een meisje zou worden liet ik dat so.
Nog nooit gehoord van bevallingsplan. Geen idee ook waarom dat gepland moet worden, de natuur doet zijn werk toch wel. Bij mij erg snel, half 7 de trap op moeten lopen van kraamkliniek, 7 uur was ze er al. En inderdaad die grote verbaasde ogen kan ik me nog erg goed herinneren.
Van harte gefeliciteerd. Voor mij 37 jaar geleden een soortgelijke ervaring. Doordat er een medische ingreep nodig was (de tang) moest ik 8 dagen in het ziekenhuis blijven. Was dat bij jou ook?
Proficiat voor Bart en voor jou, met je 36-jarig moederschap!
Van harte gefeliciteerd voor jou en de hele familie. En ik weet wel zeker dat elke moeder op de verjaardag van haar kind weer even terugdenkt aan de bevalling.
Gefeliciteerd met 36 jaar moederschap.
Wat vervelend dat je eerste nacht als moeder zo'n akelige herinnering is geworden.
Gefeliciteerd met jullie oudste zoon. Altijd weer even terug denken, dan blijf je je het herinneren.
Nee ik mocht naar huis. Want er was geen plaats
Gefeliciteerd! En ook voor mij herkenbaar! Zo ging dat in die tijd. En tangverlossingen bestaan nog steeds.
Van harte gefeliciteerd. Jouw blogbericht maakt veel los. Ook bij mij. Ook een tangverlossing gehad. Ook verdriet. Mijn kindje toonden ze even snel na de bevalling. Daarna heb ik haar pas de vierde dag gezien. Het ging allemaal fout. Met haar, met mij... door zwangerschapsvergiftiging. Ik ben van begin september tot half november in het ziekenhuis geweest... Mijn dochter werd begin oktober geboren, tussenin dus. Het gaat heel goed met ons, maar het was destijds helaas geen bevallen en opstaan...
Van harte gefeliciteerd. Jouw blogbericht maakt veel los. Ook bij mij. Ook een tangverlossing gehad. Ook verdriet. Mijn kindje toonden ze even snel na de bevalling. Daarna heb ik haar pas de vierde dag gezien. Het ging allemaal fout. Met haar, met mij... door zwangerschapsvergiftiging. Ik ben van begin september tot half november in het ziekenhuis geweest... Mijn dochter werd begin oktober geboren, tussenin dus. Het gaat heel goed met ons, maar het was destijds helaas geen bevallen en opstaan...
Gefeliciteerd met jullie zoon. Ook ik denk even terug naar een voor mij hele moeilijke periode rond de geboorte van de oudste. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen.
Wat een prachtig verjaardagsverhaal :) Heel mooi... en gefeliciteerd natuurlijk!!
Heeee, gefeliciteerd!
36 jaar moeder!
Ik was er van overtuigd dat ik een jongetje kreeg.
Het zou Bram gaan heten.
Hahaha, het werd een meisje en het heet Roosje, al bijna 44 jaar!
groetjes van Marlou
.
Nog gefeliciteerd met de verjaardag van je oudste zoon. Voor mij is het bijna 32 jaar geleden dat onze dochter thuis geboren werd. Dat boek bevallen en opstaan heb ik "verslonden" en heb nooit een echo gehad. Echt andere tijden toen.
Maar wat zal jij een "slechte" 1e nacht gehad hebben daar in het ziekenhuis :-(
Een reactie posten