We komen er wekelijks langs op weg naar onze oppasdag, maar dan is het nog niet open en op de terugweg, is het al dicht.
Dus nu, met de verjaardag van oudste zoon, was een mooie gelegenheid om eens te gaan kijken.
Wat een prachtig gebouw, op een prachtige plek, waar je heel mooi zou kunnen wandelen denk ik. Erbij in een landhuis een restaurant. Maar daar gingen we niet voor. We wilden de kunst zien.
Naast wisselende tentoonstellingen, is er ook een vaste collectie waar we een deel van zagen. Maar we begonnen met Say Cheese, een tentoonstelling van het werk van Martin Creed.
Het begon al goed met blauwe ballonnen
Daar kon je doorheen eh waden, naar een deur aan de andere kant en dan kon je er heel voorzichtig weer uit.
Best spannend vond ik, de ballonnen kwamen vrij hoog, ver boven je hoofd. Je zag de deur aan de andere kant niet. Gevoel voor richting ben je kwijt.
Behalve dat het leuk is, heb ik op zo'n moment geen idee wat de kunstenaar hier nou mee bedoelt.
Dat las ik achteraf: dat de lucht die onzichtbaar is en normaal gesproken als een lege ruimte wordt beschouwd, ineens vorm krijgt door het flinterdunne jasje van de ballon. Het is het (bijna) volle dat het (bijna) lege pareert. Ik geloof niet dat ik het helemaal snap,maar een hele leuke binnenkomer was het zeker.
Dit zagen we ook:
Een toren van vier p elkaar gestapelde stelen. Kenmerkend voor het werk van deze kunstenaar, lees ik. Een verzameling gelijksoortige alledaagse objecten, geordend van groot naar klein. Het lijkt zo simpel, maar toch is er geen ander die in de afgelopen twee eeuwen kunstgeschiedenis zo structureel doodgewone objecten heeft verzameld, geordend en gepresenteerd in een museum.
En op de achtergrond zie je een deel van werk no. 1000: 1000 afdrukken van tenminste 500 doorgesneden broccolistronken, gebruikt als stempel, in 1000 verschillende kleuren.
Nog een:
Ook apart: er verschijnen voortdurend hardlopers in de (brede) gang die uitkijkt op het landgoed. Dat is werk no. 850.
Twee teams van vijf atleten trekken om beurten een 60 m. lange sprint heen en terug.
Kunst? De kunstenaar vindt dat de hardlopers de bezoekers van het museum zijn en het kunstwerk tegelijkertijd. Een bezoeker zoals ik zit op de bank, kijkt naar het landschap buiten en dan komt er elke 15 seconden een sprinter met een focus op tempo en tijd voorbijgesneld. Verstilling en beweging.
Er was nog veel meer van deze kunstenaar en het was vaak grappig.
De bedoelingen erachter zou ik zelf niet hebben gesnapt, maar met de gids in de hand, kom je er toch een beetje achter.
Ik heb me geen seconde verveeld.
Er was nog veel meer. Prachtige kunst in de andere tentoonstelling Full Moon. Zoals dit werk, getiteld Unfired Clay Head. Van Mark Manders.
En zo kan ik nog wel een poosje door gaan.
Maar het meest bijzondere vond ik een groot kunstwerk van Ron Mueck. De kunstenaar kende ik, maar ik had het nog nooit in het echt gezien.
Om aan te geven hoe groot dit werk was, gefotografeerd met echte mensen.
Heel bijzonder, je ziet ieder haartje, ieder rimpeltje, ieder streepje op de huid. Heel erg mooi!
Nu heb ik denk ik nog wel tachtig foto's of zo. Maar ik kan niet bezig blijven natuurlijk. Ik heb een hele goeie indruk gekregen van dit museum en concludeer dat het zeer de moeite waard is. Zeer.
Ik moet er wel bij zeggen dat het duur is, vijftien euro p.p. De museumjaarkaart is niet geldig. Jammer.
Meer info: klik
13 opmerkingen:
Goedemorgen Bertiebo,
wat goed, dat je ondanks de hoge toegangsprijs tóch naar binnen bent gegaan.
Ik vind 15 euro ook wel aan de hoge kant.
Maar ja... het museum zal wel niet gesubsidieerd worden... dan krijg je dant.
Maar het is het alleszins waard!
Ik houd erg van moderne kunst en ik vind het leuk om te weten wat een kunstenaar bedoelt.
Dat grote echtpaar aan het eind vind ik echt een topper.
Schitterend!!
Ik ga er ook eens naar toe!
groetjes, Marlou
.
Dit laatste kunstwerk vind ik heel bijzonder, knap en ook mooi. Hoe krijgt de kunstenaar dit voor elkaar! Dat van die ballonnen vind ik ook origineel, knap bedacht...zo is het idd. ok...vind ik ook wel een beetje kunst of nee...meer een mooie gedachte vorm gegeven...maar mag blijven van mij :p. De stoelen...de broccolistempels...tsja....daar heb ik moeite mee, de hardlopers zou ik storend vinden. Niemand die het ooit zo gedaan heeft van die stoelen maar ach...een kind kan het verzinnen (vast weleens gebeurd ;) ) en dat stempelen...dat deden wij ook alleen niet met eten...daar stempel je niet mee was mijn opvoeding ;) Geen kunst voor mij in ieder geval. Maar t ligt niet aan mij...gelukkig...want zo zien we het allemaal anders ;)
Oh wat mooi allemaal. IK volg het museum via Instagram, en heb dan echt zin om er heen te gaan. Maar het is niet naast de deur voor ons.
Ken je ook het beeld van het jongetje in Aros in Aarhus. Dat is een 5 meter hoog beeld van een hurkend jongetje. Zal eens kijken of ik er een blogpost van kan schrijven.
Stempelen deden wij als kleuters wel eens met een stukje aardappel. Als je die in een mooi vormpje sneed, had je heel goedkope stempeltjes.
Moderne kunst vind ik leuk. Maar soms heb ik er moeite mee. Iemand stapelt 4 stoelen op elkaar en dan noemt men dat plots een kunstwerk... Hangt dit dan van de stoelen af, van de plek waar die stoelen staan of van de naam van diegene die de stoelen op elkaar gezet heeft?
Bijzonder!
Mooi om te zien. Het dagelijkse ongewoon of gewoner maken, daar hou ik wel van.
Wij hebben toegangskaarten cadeau gekregen, dus wij gaan zeker binnenkort. Ik verheug me er al op, zeker na je prachtige reportage.
Geinig allemaal! Kwam de hardloper echt telkens voorbij ??
Oh, ik ga deze onthouden. Lijkt me echt heel erg leuk.
Goed dat je een gids bij de hand had waarin je kon lezen wat de bedoeling was. Zelf zou ik het ook niet altijd snappen maar dankzij zo'n gids kan je dat wat je ziet dan toch appreciëren. Sommige dingen vind ik soms te ver gezocht of verre van een kunstwerk. Ik heb wel wat medelijden met die 10 atleten... hoe vaak per dag moesten die dat sprintje trekken? En is dat kunst? Tja voor alles is een uitleg natuurlijk.:-)
Ik was deze winter al van plan om dit museum te bezoeken, het is er niet van gekomen. Volgend jaar dan maar.
Ook op mijn wensenlijstje staat dit museum al langer. Ik woon nota bene dicht in de buurt maar toch kwam het er niet van. Ik wacht gewoon even tot je er wél met museumkaart in kunt :)
Dank zij jou zijn mijn jongste dochter en ik hier afgelopen maandag naartoe geweest. We hebben genoten. Vrijdag een logje erover.
Een reactie posten