Iene Miene Mutte

Iene Miene Mutte, tien pond grutten, tien pond kaas, Iene Miene Mutte is de baas.
Een vriendelijk afteltijmpje.
Maar ook de titel van dit boek van M.J. Arlidge.
En dit boek is helemaal niet zo vriendelijk.
Integendeel, het is een spannende en enge thriller. Het debuut van de schrijver en een boek dat ik echt heel snel uit moest lezen.
Het verhaal: 
Iene Miene Mutte, aftellen maar: de een leeft, de ander sterft. Er is namelijk een seriemoordenaar bezig, die steeds twee mensen te gelijk te pakken neemt.
Dat tweetal sluit hij op en kiest daarvoor een verlaten, eenzame plaats, waar geen ontsnappen mogelijk is.
Ze hebben helemaal niks, geen eten, geen drinken, niks.
Ja een telefoon met een mededeling en een geladen pistool.
De mededeling is dat een van het tweetal de ander moet doodschieten en daarmee de vrijheid zal krijgen. En ja, bij het eerste paar gebeurt dat en krijgt 'de winnaar' de vrijheid. Maar wordt natuurlijk wel verdacht.
Dit herhaalt zich en nog eens en ondertussen gaan inspecteur Helen Grace en haar team de zaak onderzoeken.  Moeilijk en het onderzoek verloopt niet snel, want er zijn nauwelijks aanknopingspunten.

Ik vond het echt een spannende thriller.  Ik houd er erg van als ik halverwege (en verder) nog niet weet hoe het af gaat lopen. Dat was hier het geval, ik had geen idee.
Een aanrader dus en het heerlijke is dat er nog meer boeken zijn van deze schrijver. Ook met inspecteur Helen Grace. Inmiddels las ik het tweede boek ook: Piep zei de muis. Ook spannend en aan te raden. Je kunt het echt wel apart lezen, maar beter is toch om met Iene Miene Mutte te beginnen. Nu wacht ik eventjes, maar ik ga zeker verder met de andere delen. Lekker vooruitzicht.

Ps. Ik had dit boek net uit, geleend in de bieb, toen het als bijlage bij de Libelle zat. Ik dacht dat ik dat zogenaamde book-a-zine dan hier wel weg kon geven. Maar helaas... ik kan het nergens meer vinden. Als ik het toch nog vind en er is een liefhebber, stuur ik het alsnog op.