Miss Atomic Bomb

Een merkwaardig kaartje ontving ik uit Amerika. Van Emily.
Ik dacht eerst dat het gewoon een kaart was uit de fifties of sixties, met een pin-up.
Maar toen ik de voorkant las, Atomic Testing Museum en daarna de achterkant: Miss Atomic Bomb 1957, werd het toch een beetje een ander verhaal.
Huh?? Miss Atomic Bomb???
Emily schrijft dat ze deze kaart kreeg bij haar bezoek aan de Nevada Testing Grounds. Dat ze niet weet of er nog steeds een Miss Atomic Bomb pageant is. En dat ze nog niet heeft uitgevonden wie deze persoon was.

Tja, dan word ik erg nieuwsgierig en ga googelen.
De dame heet Lee Merlin en ze was de vierde en laatste Miss Atomic Bomb.
Er was trouwens geen verkiezing, waarschijnlijk was ze een showgirl.
Ze draagt een paddestoel van katoen aan de voorkant van haar witte badpak. De fotograaf heet Don English.
Verder is er over deze Miss inderdaad niet veel bekend. Haar naam kan een schuilnaam zijn geweest.
Daar in Nevada, werden jarenlang atoombommen getest.  Meestal ondergronds.
De bevolking werd uiteraard gerustgesteld. Het was misschien een beetje inconvenient, maar verder hoefde niemand zich zorgen te maken. En in Las Vegas (op anderhalf uur afstand), werd onmiddellijk ingehaakt, met atomic bomb cocktails, atomic hairdos en atomic party's.

Toen ik een jaar of twaalf, dertien was, hoorde ik voor het eerst van  de Koude Oorlog. Er heerste een zekere angst, ook bij mij. Wat als de president van Amerika op de knop zou drukken?  Of de president van Rusland? ik zag die knop echt voor me, een rode knop dacht ik, in een glazen kastje.  Wat als die atoombom zou vallen?
En nu... de geschiedenis herhaalt zich, er ontstaat weer een zekere angst.  Wat kan die Trump doen? Wat gaan we nog allemaal meemaken?