Wespen

Ik haat wespen. Ik HAAT ze. Kan me niet schelen waar ze goed voor zijn. Ik ben in mijn leven vier keer gestoken en ik haat ze.
De eerste keer was op een fruitmarkt in Mexico. Daar was niet aan te ontkomen, behalve niet naar die fruitmarkt gaan. Maar dat was geen optie, want zo leuk en kleurig en lekker. En trouwens ik zei au en nog een keer au en dat was het.
De tweede keer kwamen we terug uit Frankrijk en ik klapte een stoeltje open en plofte neer. Boven op een wesp die waarschijnlijk al die tijd gevangen had gezeten. Hij stak en dat kon ik nog door de vingers zien, maar niet dat mijn been zo dik en pijnlijk werd en ik er een hele week last van had.
De derde keer was op kamp. Ik werd gestoken in mijn lies en door mijn spijkerbroek heen. Die nacht werd ik heel beroerd. Heel erg beroerd. De volgende dag was het bloedheet en moest ik met mijn groep terug fietsen naar school. Dat was een kilometer of vijftig. En mijn klas was niet bepaald makkelijk. Ik zwol onderweg helemaal op. Dikke uitslag van mijn enkels tot mijn keel. Daar stopte het.
Toen ben ik toch maar naar de dokter gegaan die mij vertelde dat dit wel een heel heftige reactie was, dat allergieën zich opbouwen en dat ik voortaan een epi-pen bij me moest dragen met adrenaline.

 Die spuit heb ik nu al jaren,  steeds tijdig vervangen voor een verse, maar nog nooit nodig gehad.
En toen was ik vorige week in Hamburg en werd ik weer gestoken.
Het deed pijn. We gingen even rustig zitten en lazen nog eens goed de bijsluiter. Toen waren er al een paar minuten voorbij en ik was nog niet in een shock, viel niet flauw, kreeg geen andere rare verschijnselen en werd alleen een beetje bibberig.
De pen niet gebruikt, maar wel met de metro en een taxi naar een ziekenhuis. Op het station bij de politie geïnformeerd waar dat was.
Daar aangekomen kwamen we eerst op de Emergency en daarna bij een lieve Frau Doktor op de afdeling dermatologie.  Ze leek ongeveer achttien met haar paardenstaart,  maar dat was ze niet.
Ze gaf me een zalfje voor op de plek en een recept voor een drankje en druppels en vond dat ik dat voortaan altijd bij me moest hebben. Die epi-pen ook, maar alleen te gebruiken als ik gestrekt zou gaan.
Toen dat allemaal geregeld was, was de middag voorbij.
Dat zeg ik: IK HAAT WESPEN!!!!!!!!!!!!