Tegenwoordig moet alles voor onze kinderen LEUK zijn. Ook dingen die nu eenmaal nooit leuk zijn moeten leuk zijn. En we zijn ook wel heel bezorgd geworden over onze kinderen en zeker over de tere zieltjes van die kinderen. (in sommige opzichten dan hè, want wat kinderen allemaal tot zich krijgen via tv en youtube en weetikveel wat nog meer, daar maken sommigen zich niet zo druk over).
Voor de poëzie-club was het thema deze keer gedichten die met smaak en voeding te maken hebben.
Pff... lastig. Ik moest echt gaan speuren, want uit mezelf kwam ik alleen op Wij eisen IJS en Jantje zag eens pruimen hangen.
Boeken, internet dus. Ik vond het knap lastig en was erg benieuwd naar wat de anderen hadden bedacht.
En wat hebben de eerste en de tweede alinea nu met elkaar te maken?
Dat zal ik vertellen: mijn keus viel uiteindelijk op een gedicht genaamd De geschiedenis van Soep-Hein
Een gedicht uit het begin van de 19e eeuw. Niks tere kinderzieltjes, helemaal niks.
Oordeel zelf:
De
geschiedenis van Soep-Hein
Hein was gezond gelijk een visch,
En dik en vet, - en rood en frisch;
Hij had een hongerige maag,
En elke spijs genoot hij graag;
Maar eens smeet Hein zijn lepel neêr,
En riep: Ik lust die soep niet meer!
'Loop met die nare soep maar heen!
'Ik wil geen soep meer eten! Neen!'
Dit gaf zijn ouders veel verdriet,
Maar ander eten kreeg hij niet;
Zoodat hij reeds den tweeden dag
Veel magerder en bleeker zag; -
En weêr smeet Hein zijn lepel neêr,
En riep: 'Ik lust die soep niet meer!
'Loop met die nare soep maar heen!
'Ik wil geen soep meer eten! Neen!'
Den derde dag, o, lieve tijd!
Toen zag hij geel van magerheid,
Maar toch kreeg hij zijn soepbord weêr,
En ziet, - hij smeet den lepel neêr,
En riep ook voor den derden keer:
'Och, moeder! 'k lust die soep niet meer!
'Loop
met die nare soep maar heen!
'Ik wil geen soep meer eten! Neen!'
De stijfkop was den vierden dag
Zoo dun gelijk een spinnerag;
Hij woog niet zwaarder dan een lood;
En op den vijfden was hij - dood!
Heinrich Hoffmann 1821 - 1899
Vertaling W.P. Razoux
Bron: Kinderen, meer dan honderd gedichten over hun wondere wereld
verzameld en toegelicht door Willem Wilmink.
1996 Ooievaar Amsterdam
En toch heeft het wel wat dit gedicht, heerlijk eerlijk.
BeantwoordenVerwijderenGoh...als het bij mij eens zo snel zo gaan. Hoef ik maar een dagje mijn soep laten staan. Oh, dat rijmt ook.
BeantwoordenVerwijderenHeb je de serie Oogappels gezien donderdag op NPO1. Over pubers die veel moeten, veel mogen en veel eisen. Net als hun ouders.
Ik ben heel blij dat er in deze tijd veel aandacht wordt besteed aan de kinderzielen...daar kun je niet lief genoeg voor zijn ❤
BeantwoordenVerwijderenTja die tere kinderziel. Ik houd erg van dit soort gedichten. Vraag me af of de moraal is voor kinderen die geen soep eten of moeders die de soep blijven geven.
BeantwoordenVerwijderenHa ha ha. Prachtgedicht. Doet me aan drs P. denken. Die kinderen op die slee, met die roedel wolven achter zich aan.
BeantwoordenVerwijderenOh, die opgeheven vingers! Ik ben altijd allergisch geweest voor dat moraliserende, die zedenpreken! De kern is natuurlijk waar, maar er wordt aan kinderen niet uitgelegd waarom en hoe en wat.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk gedicht!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig hartverscheurend!
BeantwoordenVerwijderenHardstikke leuk en net zo gruwelijk als de sprookjes van Grimm
BeantwoordenVerwijderenDusss.....geen gezeur en gemier bij het eten, dat liefdevol door je ma is klaargemaakt. Het ging in die tijd wel erg hard met mager worden. Ik denk dat een heleboel mensen die nu kampen met obesitas uh...nou ja, laat maar :-)
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht.
Zo, dat is niet kinderachtig...
BeantwoordenVerwijderenOh schande ... ik heb het gedicht met plezier gelezen. Het loopt als een trein.
BeantwoordenVerwijderenEn dan komt Willem Wilmink ook nog ter sprake, nou dan is het voor mij helemaal smullen!
Een heel leuk gedicht!
BeantwoordenVerwijderenEen paar jaar geleden maakte ik op school met de leerlingen enkele ‘culinaire gedichten.’ Dat was echt leuk om te doen. Nostalgische groet.
Haha, wat een prachtig gedicht. En als afvallen echt zo gemakkelijk ging (die eerste dagen dan natuurlijk, niet met zo'n snel eind), dat zou fijn zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet deed me meteen denken aan Bartje's "Ik bid niet veur brune bonen" (ook al is dat geen gedicht natuurlijk)......
BeantwoordenVerwijderenIk kan dit soort gedichten wel waarderen. Ben niet zo van de tere kinderziel.
BeantwoordenVerwijderenIk ken het verhaal maar daarin heette Hein anders: namelijk Casper
BeantwoordenVerwijderen