Tulpen

Mijn man gaat tegenwoordig vaak mee op mijn dagelijkse wandelrondje, dat meestal door de polder voert.
Tussen weilanden en schapen en soms tulpenvelden.
'Kijk', zei hij een paar maanden geleden, 'kijk, ik denk dat het nu weer een tulpenveld gaat worden en het veld ernaast ook'.
Ik kijk hem dan twijfelend aan, want ik heb werkelijk geen flauw idee wat daar gaat groeien. Maar Frits was behoorlijk overtuigend.
Eergisteren maakte ik deze foto, dat was net voor het ging sneeuwen.
'Ik zie al groene puntjes', dat zei hij ook nog.
Nou ik heb heel erg goed gekeken, maar ik zag geen enkel groen puntje, dus ik denk dat de wens de vader van de gedachte was.
Ja, als iemand groene puntjes wil zien, dan zíet hij groene puntjes. 
Maar goed, tulpen dus; ik geloof het inmiddels.
En dan nog wel twee velden.
Ik kan me daar zo op verheugen.
Zo veel tulpen. En ik kan er zo bij komen.
Vorig jaar zagen we vanuit de auto, vanaf de A7 twee velden, rood en roze. Dat was zo mooi dat we later probeerden om er wat dichterbij te komen.

Na enig zoekwerk was dat ook gelukt toen, maar hier, voor déze velden,  zal ik dus helemaal niets hoeven doen.
Ja wandelen, dat wel.
De schapen die normaal hier staan zullen wel op een ander weiland komen te staan, zodat we,  als het voorjaar wordt, kunnen genieten van én tulpen én lammetjes.
En tot die tijd doen we het maar met bossen tulpen. Die kopen we langs de weg, een eindje verder op dat wandelrondje.

Oh ja en ik heb ook nog een flink uit de bol gewassen tulp aan de muur.  (dat is een foto van de Kunstuitleen)