Mijn nicht Gerda stuurde mij, toen ik weer een jaar ouder werd, een kaart met dit gedicht van Bette Westra (Beeld: Anne van den Berg).
Op de achterkant schreef ze:
'Zo zullen we nooit meer kamperen ben ik bang, maar het zijn zoete herinneringen'.
Mooi hè. (Wordt vervolgd)
15 opmerkingen:
Mooi beschreven!
Mooi en heel herkenbaar... Mijn vriendin destijds ging in de Esch(Lux) de aardappelen afgieten, en kwam met een lege pan terug. De vissen hadden eten, wij niet.
Heerlijk sfeertje.
Wat een prachtig gedicht! Het vertelt echt een verhaal!
Wat een mooie kaart. En die tekst doet me aan vroegere vakanties denken. Nu gaan we lekker luxe met de caravan of het busje.
Heerlijk zo’n gedicht over kamperen! Hopelijk ga je een goed nieuw jaar in je leven tegemoet zonder tegenspoed!
Dat gebeurde bij mijn vader ook. Wij als kinderen vonden dat helemaal niet erg. Heerlijk patatjes gegeten.
Het zijn mooie herinneringen. Ik hou van kamperen. Lief niet.
Tegenwoordig ga ik af en toe met jongste zoon en schoondochter mee naar hun chalet. Niet echt kamperen maar het is een geweldige camping.
Liefs Joanne 😘🧡
Wat een heerlijk treffend gedicht. Ben benieuwd naar vervolg al heb ik een klein vermoeden...
Zomers gedicht. Tijd van elastiek.
Ik krijg meteen heimwee!
Als kind heb ik nooit gekampeerd, wel toen we zelf kinderen hadden en daarna toen we weer met z’n tweeën waren kochten we een kleine tent om mee op fietsvakantie te gaan. Mooie herinneringen.
Vind het een leuk gedicht, heb zelf niet die ervaringen gehad, maar dit doet me meer denken aan de scouting verhalen van de kleinkinderen.
Lief gedicht :)
Het leukste vond ik met z'n tweeën in een klein tentje ergens in Frankrijk of Italië. Heel simpel. Nu zou ik niet meer overeind komen na een nachtje luchtbed ;-)
Vooral de laatste 6 regels gaan voor ons nog op. Inmiddels erg ver(ge)wend aan het koude drankje uit de koelkast. Maar, tent of caravan het gevoel van vrijheid blijft.
Ik heb een foto op IG gezien dus ik weet het vervolg :-)
Een reactie posten