Het hotel

 De eerste keer dat ik met mijn moeder in London was namen we 'een goed hotel'. Ha, eentje waar we met de hele verdieping een badkamer deelden.  De keren dat ik mijn man opzocht in zijn hotel,  waar hij woonde omdat hij in London werkte, hadden we altijd een meer dan voortreffelijk hotel. Maar alle andere keren nam ik of namen wij een van de goedkoopste hotels. Het interesseerde ons niet heel erg, we waren toch in de stad van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en slapen kun je ook in een goedkoop hotel. Ik zou je verhalen kunnen vertellen over bedden op drie poten, over karige ontbijten, over kapotte lampen en douches..(nu ik er over nadenk niet zozeer over viezigheid, dat niet). 

Maar de laatste jaren zijn we wat luxer gegaan. Anna is een beginner op hotelgebied én een kind dat  kan genieten van een hotel, ze had er zich ook erg op verheugd en dus was dit hotel een tref voor haar. Bij binnenkomst een glaasje tappen in een puntmutsbekertje, een chocolaatje bij je bed en iedere keer als je langs de balie komt  een lolly...

En het ís natuurlijk ook leuk om met de lift naar je kamer (een zeer ruime kamer voor ons drieën) te gaan , om over het hotelontbijt maar te zwijgen. Dat was echt overdadig en superlekker.

Maar ja, het allerleukste in dit hotel was voor onze sportieve en bewegelijke kleindochter de ontdekking van de fitnessruimte. Wij zouden die niet ontdekt hebben. En als per ongeluk toch, hadden we er geen gebruik van gemakt. Anna wel! Met als hoogtepunt de ontdekking van een ijsblokjesautomaat in de gang.

Dus dat ik dan sta te popelen om de stad in te gaan, maar dat zij toch echt eerst even wil bewegen.

(Ik ben bijna klaar hoor met London,  don't worry. Maar ja, het was ook echt leuk. Nog steeds geen scone kunnen eten. Zelfs niet in het hotel.  Inmiddels wel een eekhoorn gespot. Anna dan hè.