De roman in de viool

Gelezen: De roman in de viool.Van Natasha Solomons.

Het verhaal speelt zich af vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Elisa Landau, een joods meisje uit de zeer gegoede klasse in Wenen, vertrekt als dienstmeisje naar een Engels landhuis. Haar zus gaat naar Amerika en haar ouders, de schrijver Julian Landau en zijn vrouw, de zangeres Anna, blijven achter en wachten op uitreisvisa. Ze hopen allemaal dat ze binnen een paar maanden weer samen zullen zijn. Julian geeft Elisa zijn laatste manuscript mee in een viool.

Het boek vond ik aardig, maar meer ook niet. Soms wat onwaarschijnlijk.  Het boek heeft wel de sfeer van het oude Engeland en dat maakte dat ik het niet weg kon leggen. Al las ik sommige stukken erg oppervlakkig, benieuwd naar de afloop. Toch zitten er wel een paar leuke kantjes aan. 

Aan het eind van het boek speelt  het muziekstuk dat je in het filmpje hieronder hoort een rol. Dát vind ik leuk. Een wals, als ik het goed begrepen heb speciaal voor dit boek gecomponeerd. Door Jeff Rona.

Wat ik verder leuk vind en interessant, is dat het verhaal speelt in Tyneford.  Daar ligt het landhuis waar Elisa gaat werken.
Maar in het echt is dat het spookdorp Tyneham, aan de kust van Dorset. 
Honderden jaren verliep het leven hier op dezelfde manier. Met een groot huis en een landeigenaar, mannen die visten in de baai en vrouwen die het land bewerkten of in het grote huis werkten. Een afgelegen plek. Halverwege de Tweede Wereldoorlog veranderde echter alles. Want het landgoed werd gevorderd als militair terrein en de bewoners moesten binnen een maand vertrekken. De meesten gingen ervan uit dat ze wel weer snel terug zouden keren en maakten hun moestuin vast klaar voor de lente. De dorpelingen prikten voor ze vertrokken een briefje op de deur van de kerk voor het leger: Behandel onze kerk en onze huizen met zorg. We hebben onze huizen verlaten om de oorlog te winnen en in vrijheid te kunnen leven. Maar we keren terug en dan zijn we dankbaar omdat u ons dorp goed hebt behandeld.
Dat is niet gebeurd, het dorp werd niet goed behandeld en  het gebied werd na de oorlog niet vrijgegeven en is tot vandaag militair terrein. De huizen veranderden in ruïnes, maar het landschap is onveranderd gebleven.
Kijk en nu zou ik toch zo graag eens gaan kijken, daar in Tyneham. Echt. Misschien doen we het wel eens.