Maar dit huis, nr. 60, is een ander verhaal. Het is nu een museum, maar het was ooit het hoofdkwartier van de nazi's en later het hoofdkwartier van het communistisch regime. De KGB van Hongarije zeg maar.
Nu dus een museum: Terror Háza, House of Terror. En Terror was het in beide periodes. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen als je nu door die prachtige stad loopt. Maar ja, twee jaar geleden liep ik in Syrië en had nooit kunnen bedenken wat daar allemaal zou gaan gebeuren.
Enfin: in het museum allerlei herinneringen aan de tijd van het fascisme en van het communisme. En het is ook een herdenkingsplek voor de slachtoffers
Ik was onder de indruk. Veel foto's, filmpjes waarin overlevenden vertellen over wat ze is overkomen. Je ziet de cellen, de folterkamers, de galg. En je kunt de angst bijna voelen.
Toen we al thuis waren las ik ergens dat Hongarije in dit museum teveel als slachtoffer wordt gezien, terwijl ze er zelf ook wat van konden. Toch was Hongarije het eerste land dat in opstand kwam tegen het Stalinistisch regime en velen hebben dat met de dood moeten bekopen. Het standbeeld van de premier in die tijd: Imre Nagy , hebben we ook gezien. Hele klassen schoolkinderen kwamen er langs. Ze wilden op de foto bij het beeld en aaiden zijn arm. Ook Imre Nagy overleefde de opstand niet. En ook hij wordt herdacht op de buitenmuur van dit museum.
Alleen al om iedereen er aan te herinneren hoe erg het was, moet zo'n museum er zijn. Wij hebben het niet gezien, dat is voor mij altijd iets te veel narigheid.
BeantwoordenVerwijderen