I love my mummy

Ha, dachten jullie dat ik al klaar was met Londen? Echt niet, ik ben nooit klaar met Londen en ik heb bijna nog niets laten zien. Dus ik ga gewoon verder
Vorig jaar was ik erg enthousiast over het boek dat M. Sasek maakte over Venetië. Maar Sasek maakte ook een boek over London. We bezochten een paar dingen die Sasek tekende. Om te beginnen, het British Museum. Dat is vaste prik.

Het ziet er vandaag de dag wel een tikje anders uit. Er rijden geen auto's meer langs en het is er verschrikkelijk druk. Niet dat je daar binnen iets van merkt, het is zo groot dat men zich al heel snel verspreidt.

er 

Er is zo verschrikkelijk veel te zien, je zou er echt maanden door kunnen brengen. Je moet beslist een keuze maken.
Deze keer ging ik speciaal naar mummies kijken (man en ik gaan nooit samen, we hebben niet hetzelfde tempo).
Eigenlijk had ik naar een tentoonstelling gewild over nieuwe ontdekkingen in oude levens. Daar worden acht mummies uitgelicht, acht levens. Dat leek me interessant.
Maar het museum mag dan gratis zijn, een dergelijke tentoonstelling kost 14 pond, samen dus 28 pond. Dat is zo'n beetje 40 euro. En dat hadden we er niet voor over. Vooral niet omdat er ook een boek over deze tentoonstelling in de uitverkoop ging, zodat we nu evengoed alles gezien hebben. In dat boek.  Voor 10 pond.
Ja, dan kan je dus net zo goed thuis blijven, Bettie en een boek lezen. 
Nee, natuurlijk niet. Het is alleen al heerlijk om in die gigantische hal rond te kijken. Al die mensen... Je kunt er rustig op een trap zitten kijken. Je kunt ook een verdieping hoger klimmen en naar beneden turen.Je kunt een rondje highlights doen of gewoon zomaar een beetje ronddarren en stilstaan bij datgene waar je oog op valt.
Ik houd niet zo van hele grote musea. Maar er zijn twee uitzonderingen: ons eigen Rijksmuseum en het British Museum.
En mummies zagen we  toch wel.

Ha, I love my mummy. That is funny is not it?