Toch heb ik een vrij treurige herinnering waar klaprozen een rol in spelen.
Ik was denk ik een jaar of zeven toen mijn tante Hennie op bezoek zou komen. Zij was helemaal geen echte tante, maar ik noemde haar zo. Ik had haar heel lang niet gezien, misschien wel een jaar. Ik was dol op haar. En nu zou ze komen.
Mijn moeder zei 'weet je wat, ga haar maar buiten opwachten. Kan niet missen, ze komt met de bus'.
Dat deed ik natuurlijk en onder het wachten plukte ik een prachtig bosje klaprozen voor haar.
Het wachten duurde erg lang en toen tante Hennie eindelijk kwam, was dat boeket denk ik helemaal verlept. Maar dat zag ik niet. Ik gaf het haar en hand in hand met tante Hennie liep ik naar huis.
Net voor we naar binnen gingen zei ze: 'ach, die klaprozen zijn niet echt mooi meer en dat wordt niet meer beter in een vaasje, dus ik laat ze hier maar liggen'.
Ze legde ze ergens in de berm en ging mijn ouders begroeten.
Het werd heus nog wel gezellig. Ik kreeg een cadeautje en er was taart. Maar de ware vreugde wilde niet meer komen.
En toch houd ik van klaprozen. Nog steeds!
En mijn kleindochter ook!
7 opmerkingen:
Klaprozen en korenbloemen. Zo herinner ik me de zomers toen ik kind was... Overal zag je ze staan. Jammer genoeg geen korenbloemen meer, omdat koren in onze streek niet meer gezaaid wordt. Zo spijtig...
Gelukkig zijn de klaprozen er nog !! Mooi hé....
De foto van je kleindochter tussen de klaprozen vind ik geweldig.
Oh wel een beetje sneu voor dat kleine meisje van toen ,prachtige foto van anna ,en klaprozen ,ben er dol op.heb ze ook in de tuin ieder jaar
Oei het moet heel erg hard aangekomen zijn, dat je je dit nog steeds herinnert! Heb je het haar ooit verteld? Ik voel je teleurstelling nog in je bericht!
Maar klaprozen zijn inderdaad de mooiste veldbloemen...samen met margrieten. Daar hou ik ook van... en die 2 samen zijn helemaal mooi in een veldboeket!
Fijn weekend!
Het zegt toch wel wat, dat je dit na al die jaren nog weet. Nu vind ik niet dat je kinderen altijd als porselein moet behandelen, maar als ze spontaan iets liefs doen, dan moet je dat waarderen. Zo kregen wij vlak na het laten inslapen van onze schnauzer Bella een prachtige tekening van onze vierjarig buurjongetje. En hij liet ook een pas gekregen knuffeldier zien, die hij meteen Bella heeft genoemd. Daar ben je toch blij mee?
Dat is ook niet lief van die 'tante' en dat je dat nog steeds raakt dat zegt wel iets. Ik hoop dat je ooit alleen nog maar mooie herinneringen hebt aan klaprozen. Die heb je in ieder geval al in de vorm van een prachtige foto met je kleindochter tussen de klaprozen. XX Esther
Laat het mooie maar zegevieren in je hoofd en hart!
Een reactie posten