Het Rode Adresboek

Ik had net besloten om geen boeken meer toe te voegen aan mijn leeslijst, omdat die al veel te lang is, toen Els een stukkie schreef over dit boek.
De volgende dag kwam ik in de bieb en zag het liggen. Ja, dan is het voorbestemd. Ik ging niet zoeken, het lag gewoon op de tafel met populaire boeken.
Ik heb het verhaal van de zeer oude Doris achter elkaar uitgelezen. Zij kreeg, toen ze tien was, een rood adresboek en noteerde daarin de namen van haar dierbaren. Daarvan zijn de meesten nu dood en ook dat tekent ze aan. Dat levert dan weer herinneringen op,  die ze graag deelt met haar enig overgebleven familielid Jenny. En dus met ons lezers.
Een geweldig boek vond ik het niet. Maar toch kon ik niet stoppen. Soms heb ik dat, raar eigenlijk.
Het mooist van dit boek vond ik een bepaald stukje tekst:

'Ik wens je genoeg... Genoeg zon om je dagen op te fleuren, genoeg regen om de zon te waarderen, genoeg vreugde om je ziel te versterken, genoeg pijn om de kleine pleziertjes van het leven te waarderen en genoeg ontmoetingen om af en toe tegen een afscheid te kunnen'.

Nou, dat is wel passend, toch, zo tegen het eind van het jaar?