Dagje school

Gisteren was ik voor het eerst in lange tijd weer eens een dagje naar school.
In principe ben ik daar iedere dinsdag, maar dat ging nu even niet. Er waren zeven weken voorbij en met deze kinderen was ik nog maar net gestart, dus dat was weer even wennen.
Voor mij, vroeg op, in het donker naar school, brood mee enzovoorts.
Voor de kinderen omdat die nu eenmaal altijd moeten wennen en soms echt problemen hebben met veranderingen.
Ik was er om half negen en had tijd genoeg voor een kletsje met een paar collega's. Leuk. Er waren een paar nieuwtjes en ik ben graag op de hoogte. Nou, zeg eigenlijk maar gerust dat ik nieuwsgierig ben.
Daarna haalde ik het eerste kind. Een jongen die ik vorig jaar ook al had. Hij en ik kunnen prima met elkaar overweg. Hij vindt het fijn om te komen en ik vind het fijn dat hij komt.
Hij heeft wat extra aandacht nodig voor rekenen.
Met uitgestrekte arm, kwam hij binnen. 'Nog de beste wensen, juf".
'Dankjewel D.,  voor jou ook en hoe was je vakantie?'
De tafel van zeven was daarna nog een hele overgang, maar het ging best en dus gingen we daarna aan de breuken. Ik heb hem vorig jaar verteld hoe leuk breuken zijn en dat gelooft hij sindsdien.
'Hoi breuken!'
We werkten even hard samen en hij werd beloond met twee stickers. Eentje voor de tafel van zeven en eentje voor de breuken..
Daarna kind twee. Ook een D. Dat is echt een droppie. Hij stottert.
'Goeiemorgen, D., wat leuk om je weer te zien'.
'Ja,  maar je moet wel mijn naam goed zeggen'.
'Oh ja, dat had je al gezegd, sorry ik was het even vergeten'.
'Geeft niet hoor juf''.
We oefenden tafels en deeltafels. Ook dit meneertje ging blij weg.
Daarna kwam er eentje die absoluut niet wilde. Hij stuiterde de trap al af. Kwam raar binnen, gooide met zijn etui, ging languit liggen in de stoel en meldde dat hij in de klas altijd staande mag werken. Ik had er al een hard hoofd in en na een minuut of tien besloot ik dat het genoeg was en bracht hem terug naar de klas.
'Ik vond het toch al heel stom bij jou, heel stom'.
Tja.
Vervelend, maar zo had ik meer tijd voor zijn opvolgster een aardig meisje. Zeer spraakzaam en goed wat lezen betreft. Maar rekenen...
Dit dametje deed haar uiterste best, op slimme manieren, om mij af te leiden van het doel. Grappig om te zien. Toch hebben we veel gedaan.
Ik had een A4.tje vol met punten waarop ze bleef steken,  van de I.B.-er gekregen, dus daar werkten we aan.
Ik had haar ook verteld wat er op dat lijstje stond. En eigenlijk vielen sommige dingen van dat lijstje best mee. Dat vertelde ik haar ook. Ze groeide!
Toen kwam er nog een jongen, van Turkse afkomst. Heel slim, maar zijn woordenschat is onvoldoende. Dus namen we een tekst uit de Kidsweek en bespraken die. Ik weet nooit zo goed wat je extra kunt doen aan woordenschat-uitbreiding. Behalve lezen en praten en zien waar in die tekst de gaten zitten. Dus dat is wat we deden. Aan het eind zei hij enigszins verontwaardigd: 'Ja maar déze woorden zitten nooit in de test!

Kortom, ik vond het heerlijk om er weer te zijn en me een beetje nuttig te voelen