Shoplifters

Wow wat een prachtige film was dit: Shoplifters.
Ik denk niet dat het zin heeft om de Japanse namen van alle acteurs en de regisseur te noemen. Ik onthoud ze zeer beslist niet
De mensen die je op de poster ziet, vormen een gezin. Technisch gesproken zijn ze dat niet.
Ze wonen bij elkaar in armoedige omstandigheden, maar ze houden van elkaar en hebben het goed,  als een echt gezin.
De kinderen worden 'opgeleid' door de vader, tot winkeldieven. Beide kinderen zijn trouwens ontvoerd, maar met de beste bedoelingen. Omdat ze het niet goed hadden.
Ze leren handgebaren om elkaar te waarschuwen en ze leren ook dat het mag, stelen, omdat zolang iets nog in de winkel is, het nog aan niemand toebehoort.
Maar er komt een eind aan de gelukkige tijden, dat begint als de oma sterft en daarna gaat het nog erger mis.
Droevig mooi!
Ik weet nooit zo goed wat precies het belangrijkste is van een film. Ik weet wel dat ik in mijn werk vaak genoeg gedacht heb dat sommige kinderen echt in het verkeerde gezin zijn geboren. Dat kun je nooit zeggen natuurlijk, maar toch is het zo. Deze kinderen uit de film hebben het goed in hun namaakgezin, daar gaat de film mijns inziens over.

Een trailer waard, dat is zeker. Ik laat hem straks zien.
Maar ik ben nog iets vergeten. Aan het eind van het jaar maak ik meestal een top-vijf of een top-drie van de films die ik het mooist vond dat jaar. Het is een beetje laat en Shoplifters telt pas mee voor 2019.
Maar hier is toch een top-drie. Van de twintig films die ik in 2018 zag in filmhuis en een enkele keer in de bioscoop.
Op drie: Gräns
Op twee: Three billboards outside Ebbing Missouri
Op een:  Das Schweigende Klassenzimmer

Nu de trailer van Shoplifters: