The Hate U Give

Gistermiddag zagen we deze film. Wat een geweldige film: The Hate You Give.
Een hele tijd geleden las ik het boek waar deze film op gebaseerd is en ik schreef er een blogje over.
Hier: klik
Ik was echt onder de indruk van dat boek. Het zat nog steeds in mijn hoofd. (terwijl ik van sommige gelezen boeken niet heel veel meer weet, hahaha)
Dus toen ik deze week in het Parool een bijzonder positieve recensie van de film las, wist ik dat we de film moesten gaan zien.
Ik was niet eens bang dat de film minder zou zijn dan het boek en dat was ook niet zo. De film volgt het boek helemaal, gelukkig.
Dus als je mijn blogje leest, weet je precies waar het over gaat.
Het boek was eigenlijk een Young Adult boek, maar deze Old Adult was dus onder de indruk en nu precies zo onder de indruk van de film.
'Een intelligent en emotievol Black Lives Matter melodrama' schreef het Parool en dat had ik niet beter kunnen zeggen.
De ellende die in de film wordt getoond binnen het leven en in de buurt  van een zwart gezin in het zuiden van Amerika is niet niks. Starr heeft zwarte vrienden, maar ze zit op een elitaire blanke school, heeft ook blanke vrienden en leeft dus in twee werelden. Die verschillen zijn groot.
Starr's vader leert zijn kinderen dat ze, als ze ooit aangehouden worden, meteen hun handen moeten laten zien, zodat geen enkele agent kan denken dat ze een wapen hebben.
Starr, de hoofdrolspeelster is zestien en heeft eerst meegemaakt dat een vriendinnetje wordt doodgeschoten. geheel onschuldig. En nu gebeurt het weer en wordt haar goede vriend Khalil door een blanke agent doodgeschoten.  Ook geheel onschuldig.
Starr is erbij.
Wat gaat ze doen? Gaat ze getuigen tegen de agent of niet?  Wat voor keuzes maakt ze en wat zullen de gevolgen zijn van die keuzes?
(En wat voor keuzes zou ik maken?)
Ik vind dat de film verplichte kost zou moeten zijn op middelbare scholen. Echt!! Als die kinderen niet willen lezen... een film willen ze waarschijnlijk wel zien.

En dan nog even over degene die de rol van Starr speelt. Tsjongejonge, wat een actrice is dat zeg. Ze heet Amandla Stenberg en ze is nog maar twintig. Ze is fantastisch!
Nou het zal je niet verbazen dat ik de trailer laat zien:




Els, ( van het blog dingen die fijn zijn), nogmaals bedankt, want zonder jou had ik het boek nooit gelezen en de film dus waarschijnlijk ook niet gezien.
En tenslotte: ik zag deze week nog een film: The Favourite. Een film alom geprezen en ik vond er he-le-maal niks aan. En besteed er verder ook geen woorden en tijd aan.