Ameland (dl 2)

 

Als je alleen al kijkt naar het lossen van zo'n boot. Dat is allemaal perfect geregeld en je ziet natuurlijk ook meteen hoe er geladen is. Er gaat echt geen ruimte verloren hoor, geloof dat maar niet.

We zetten de fietsen neer. Niet op slot, dat leek ons niet echt nuttig. Ik gniffelde een beetje om de mensen die dat wel doen. 

We konden buiten zitten, het was koud, maar de zon scheen.

De boot vaart tussen de tonnen door, rood en groen  en je ziet het vasteland verdwijnen en het eiland dichterbij komen. Voorpret!

En nog meer plezier had ik toen ik deze foto van mijn man had gemaakt. 

Ik vond dat hij er als een echte eilander uitzag. Zo eentje die tegen zijn zin had moeten overvaren, omdat zijn vrouw dat nou eenmaal in haar hoofd had gekregen. Zo eentje die nu blij was dat hij weer terug kon. Ja daar kan ik een heel verhaal omheen verzinnen. 

Nou en dan de naam van de boot: Sier. Ik had geen idee. 

Maar ook op de Waddenzee werkt google natuurlijk en zo kwam ik er achter dat Sier de naam is van een verdwenen dorp, op Ameland. 

Een dorp dat door de bewoners in de 18e eeuw moest worden verlaten omdat de zee en zandmassa's steeds dichterbij kwamen. 

Er is nog zo'n verdwenen dorp, genaamd Oerd. 

En er is nog een veerboot en die heet dan natuurlijk Oerd. 

Ik hoopte dat we die dan op de terugweg zouden treffen, maar toen regende het zo hard dat ik helemaal niet de naam van de boot heb gezien. 

Na aankomst fietsten we op ons gemakje naar het hotel, waar we twee nachten zouden verblijven. Niet ver, het hele eiland is heel goed te befietsen. Zo groot is het niet. Ameland, ons vierde Waddeneiland