We waren een dagje, nou ja, ochtendje in Zevenbergen. En twee nachten ook trouwens.
Huh? Zevenbergen? Hoezo?
Nou dat kwam omdat Zevenbergen de plaats is waar mijn vader ter wereld kwam.
Ik vond het zo raar dat ik daar nog nooit geweest was, dat we er maar eens iets aan hebben gedaan.
Ik wilde gewoon daar gestaan hebben waar mijn vader werd geboren.
Ik denk trouwens dat mijn vader er zelf ook niet vaak geweest zal zijn.
Het kwam toevallig zo uit dat hij daar werd geboren, omdat zijn ouders daar met het schip lagen.
En zo kwam het dat mijn grootmoeder Neeltje in Zevenbergen beviel.
Maar ja, waar moest ik naar toe. Ik zag helemaal geen haven, alleen een soort gracht. Daar kon dat schip nooit hebben gelegen.
We trokken naar de markt. (Ik ben overigens dol op huizen als Marktzicht, vooral als ze dan ook echt zicht op de markt hebben, maar dit terzijde).
En ik dacht ik ga eens vragen.
Op een bankje zat een ouder iemand, hij zag er uit als een autochtoon en bleek dat desgevraagd ook te zijn.
Ik vroeg hem of hij misschien wist waar die haven geweest zou zijn in 1916.
'Oh ja', zei hij, 'die is daar geweest waar nu die gracht is. De haven is gedempt en die gracht is er voor in de plaats gekomen.
Maar wanneer is uw vader geboren?'
Dat was op 17 december.
'Nou', zei hij, 'dan was het schip misschien wel geladen met suikerbieten, want dat is zo in die tijd van het jaar. En kijk, er was hier altijd een suikerfabriek. Die is er trouwens nog, maar niet meer in gebruik. Eigenlijk moet u daar eens even gaan kijken. Het heet nu Zuidhaven daar'.
Ik had het zelf niet bedacht, maar het leek me zo logisch ineens. Dat van die suikerbieten.
Dus natuurlijk gingen we kijken.
En lopend langs die gracht zagen we de suikerfabriek al liggen. Ook de nieuwe fabriek trouwens.
Thuisgekomen heb ik nog eens even goed gezocht in de papieren van mijn vader.
Daar zit een soort logboek bij, dat mijn grootvader bijhield van de reizen die hij maakte. Zijn administratie.
En ja hoor, er werden inderdaad suikerbieten gevaren in december 1916. 'Bieten voor Zevenbergen'. Het staat er.
Wel gek dat hij niet eens even aantekende dat zijn tweede zoon was geboren daar, in Zevenbergen. Enfin, ze hebben er een tijdje gelegen en in januari was de volgende reis. Van Zevenbergen naar Rotterdam.
En ik? Ik had niet dichterbij kunnen komen, denk ik.
Wat ontzettend leuk om zo in de voetsporen van je vader en grootouders te stappen! Prachtig, die administratie. Nou snap ik je schippershart!
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat die autochtoon je nog meer op het spoor van je vader zette. Speciaal gevoel hè, om op zo'n plek te zijn. Ik bezocht een paar jaar geleden ook de geboortegrond van mijn vader.
BeantwoordenVerwijderenDat je het kunt nazoeken, zo leuk.
BeantwoordenVerwijderenWat geweldig moet dat geweest zijn, dichter bij je vader kon je niet zijn. Fijn dat deze man je hielp en dat zijn verhaal klopte.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn,dat die meneer dat allemaal wist. Ik herinner me nog van vroeger,als we langs Zevenbergen reden de grote hopen met suikerbieten
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke herinneringen bouw je zo op...
BeantwoordenVerwijderenErg fijn wanneer je zo iemand treft die wat weet te vertellen. Het maakt de dag nog specialer.
BeantwoordenVerwijderenLeuke herinneringen zo.
BeantwoordenVerwijderenMet mijn vader ben ik een paar keer in het Amsterdamse stadsarchief geweest omdat hij wilde weten waar zijn ouders en voorouders hadden gewoond. Zijn ouders waren verhuisd 5 maanden voor zijn geboorte en bij het zien van hun vorige adres was zijn commentaar: dan ben ik daar verwekt!
Mooi om dit over je vader aan de weet te komen.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal en goed dat je er naar toe bent geweest!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi om op deze manier je vader op te zoeken! Ik denk ook dat je behoorlijk dichtbij bent gekomen hiermee.
BeantwoordenVerwijderenFijn verhaal!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om het te bezoeken waar je vader ter wereld kwam. 🦋
BeantwoordenVerwijderenGeweldig verhaal!
BeantwoordenVerwijderenVery nice of the man to help you so much!
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal. Ik vind de bladzijde uit het logboek ook erg leuk, die prijzen.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om gedaan te hebben. En wat een geluk had je met degene, die je had aangesproken.
BeantwoordenVerwijderenMooi tochtje en slimme zet om een ouder autochtoon aan te spreken.
BeantwoordenVerwijderenLeuk zo'n stukje ontrafeld verleden.
Mooi om dat zo te weten te komen!
BeantwoordenVerwijderenDit was dus een zeer vruchtbaar dagje Bettie, wat een prachtig verhaal.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad zoals je al schrijft, je had niet dichterbij kunnen komen.
Leuk om dat uit te vogelen en dan ook nog heel dichtbij te komen.
BeantwoordenVerwijderenWat een ontroerend stukje.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om zo wat van je familiegeschiedenis te weten te komen.
BeantwoordenVerwijderen