mmmm.jpg)
En dat liet ze inderdaad zien, die Kressmann Taylor. In dit boekje, liet ze het onmiskenbaar zien.
Is dit een moment om nog eens terug te gaan naar de Tweede Wereldoorlog. Of eigenlijk naar de gebeurtenissen voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog?
Misschien niet. Misschien niet omdat er nu twee eveneens krankzinnige oorlogen aan de gang zijn. Dichtbij.
Maar misschien ook wel, omdat wat er hier momenteel gebeurt tussen Joden en Palestijnen, waarbij hier, in ons eigen land, Joodse scholen worden gesloten en Palestijnen worden bespuwd op straat, tja dat kun je ook zien als een soort voortzetting van het volgen van ideologieën.
Hoe dan ook, dit boekje dat ik leende van een lieve museumcollega en op haar aanraden las, is een pareltje. Werkelijk, indrukwekkend.
Een bladzijde of zestig slechts, maar zo duidelijk, zo af...
Het is een brievenroman. Het verhaal:
De Joodse Amerikaan Max Eisenstein schrijft in 1932 een brief aan zijn vriend en voormalig zakenpartner Martin Schulse.
Zij dreven samen een kunsthandel in San Francisco. Maar Schulse vindt dat zijn kinderen een Duitse opvoeding moeten krijgen en vertrekt naar Duitsland. Eisenstein blijft achter.
Schulse schrijft terug en uit die eerste brieven blijkt dat er een grote, warme vriendschap bestaat tussen beide mannen. Ze missen elkaar vreselijk.
Maar langzamerhand verandert de toon van de brieven. Schulse omarmt meer en meer de Nazi-ideologie. En weer een aantal brieven later zegt hij min of meer de vriendschap op.
Ondertussen maakt Max zich zorgen over zijn zus die actrice is in Duitsland en rekent hij vanwege de vriendschap op hulp van Martin. Maar die gaat daar niet op in, sterker nog hij weigert. Hij wil niet eens meer dat Max hem schrijft. Er is dan al censuur in Duitsland en brieven van Max zijn voor hem en zijn Hitlerjugend kinderen zeer gevaarlijk.
De laatste brief dateert uit 1934 en is een soort wraak. Een ultieme wraak.
Wederom een echte aanrader. Met dank aan mijn collega Marjan.
11 opmerkingen:
Dat laatste lijkt me heel dreigend. Maar er gebeuren dingen in oorlogen waar je niet over kan schrijven.
Wat een tragisch verhaal. Ja, toch goed om het te lezen en erover te schrijven. In deze rare tijden.
Denk dat het een goed boek is, moet vanmiddag naar de bieb, dus.....
This sounds interesting. Sad that people who are that good at speech often are evil, so much so that a real friendship can be destroyed...
Juist in deze tijd is het goed om dit soort boeken te lezen.
Altijd fijn om een goede boekentip te krijgen. Maar deze laat ik maar even liggen.
Best heftig lijkt me, en als je dan bedenkt dat het boek in 1938 voor het eerst verscheen...
Ik ga nog even nadenken of ik dit wil lezen.
Ideologien en religie hebben zoveel mensen meer pijn berokkend dan gesteund.
Zo verdrietig hoe oprechte vriendschappen kunnen veranderen in vijandschap. Ga het boek reserveren.
Het klinkt verschrikkelijk maar toch wil ik het lezen. Bedankt voor de tip.
Dit lijkt me een heel mooi boek. Bedankt voor de tip1
Een reactie posten