Kobus

Trouweloos als we zijn verlieten we na Sluis en Sint Anna ter Muiden, zomaar West Zeeuws- Vlaanderen. En fietsten verder in West-Vlaanderen.

Om, zoals we altijd doen, ook deze keer weer een dagje naar Brugge te gaan. 

Het is een heerlijk fietstochtje en Brugge, ik vind het altijd weer opnieuw genieten. 

We parkeren onze fiets vlakbij  het centrum aan een kaai en dan lopen we lekker de stad zelf in. 

Als het ons te druk is slaan we af en komen op hele stille plekken waar het ook prachtig is. 

Ik heb al vaak andere bezoekers en ook inwoners horen klagen dat het te druk is in Brugge. 

Wat die inwoners betreft, dat snap ik, die kunnen de drukte niet ontlopen. 

Maar wij wel. En dat doen we ook, we zijn er best goed in. 

We zijn het gewend in Amsterdam en wat daar geldt is in Brugge niet anders. 

Maar ik wil het eigenlijk deze keer niet over Brugge hebben. 

Terug naar de fietstocht,  fietsen  langs de Damse Vaart. 

Soms bezoeken we dan ook nog Damme, maar deze keer hadden we een oponthoud. En dat oponthoud was leuk. 

In die vaart namelijk, bleek een overzetpontje te zijn.  Je zet jezelf en je fiets over door (stevig) aan een wiel te draaien.

Dat pontje had ik nog nooit gezien. Ja, als je net op dat punt de andere kant op kijkt en als er niemand oversteekt, dan zie je het ook niet. Maar nu zagen we het wel. 

We dachten dat het ook wel leuk zou zijn om eens aan de andere kant van de vaart te fietsen en dus...

... zette Kobus ons over. Hoewel, Kobus?  Het zware werk deden we zelf. 

Het was best hard draaien aan dat wiel, en ik dacht even dat ik iets verpestte aan mijn rug. Het liep goed af. 

De Vlamingen die net van de pont afkwamen wilden best  een foto van ons maken en we hadden nog een leuk gesprek. 

Zij vinden Nederland leuk en komen er graag en wij vinden Vlaanderen leuk en komen er graag. Zo gaat dat. 

Volgend jaar, zal ik het wel weer eens over Brugge hebben.