Er was een boekenmarkt in de kerk in het dorp hiernaast. Ik kon er zo op de fiets naar toe en dat laat ik niet aan mij voorbijgaan. Er was veel, heel veel.
Echt goeie romans ook, maar die koop ik niet, ook niet tweedehands. De bibliotheek heeft alles en levert vaak ook wat ze niet zelf hebben.
Maar voor oude kinderboeken maak ik soms een uitzondering.
.jpg)
Dit boek heb ik gekocht. Rozemarijntje en de zwarte jongen.
Ik had het vroeger zelf. Gekregen van de dochters van een vriendin van mijn moeder die wat ouder waren. De naam van een van hen stond er in. Marjan Bosman.
Van die dochters kreeg ik vaker boeken en die heb ik ook nog. Maar dít boek dus niet.
Ik keek meteen even of het misschien mijn boek was, maar er stond tante Bets en tante Lina.
Ik was niet dol op de boeken van W.G. van de Hulst, ik schreef er al eens eerder over, hier.
Dit boek was een uitzondering, ik heb het vaak gelezen, het was er een uit een hele serie over Rozemarijntje.
Nu viel dat 'en de zwarte jongen' me meteen op. Toen niet.
Ik heb altijd gedacht dat het over een jongen ging die ongewassen was en erg vies. Met zwarte ogen.
En dat is ook zo.
De mensen in Rozemarijntjes leven echter, dénken dat het een zigeuner is. Zelfs de dokter.
En zigeuners... aiaiai.
(Mag het woord zigeuner eigenlijk nog?)
De zwarte jongen mag een dag met Rozemarijntje mee naar school en wordt meteen verdacht van diefstal. Rozemarijntje zorgt er natuurlijk voor dat de echte schuldige gestraft wordt
Rozemarijntje maakt het niks uit. Ze wordt vrienden met de zwarte jongen en zet daardoor aan tot een heleboel acties die er voor gaan zorgen dat de zwarte jongen en zijn aan lager wal geraakte vader (een kunstenaar) en zijn babyzusje het beter krijgen. En dat ze eindelijk hun vrouw en moeder die elders ziek ligt te zijn, weer eens kunnen bezoeken.
Het boek verscheen in 1933. En ik ga het voor altijd bewaren!
.jpg)
18 opmerkingen:
Ik heb ook zo n soort boek: Marieke krijgt theevisite, gekregen op mijn zesde verjaardag in 1969. Een groepje witte meiden viert Mariekes verjaardag, er is een babyzusje, de meiden krijgen bonje en een klasgenoot, een jongen van kleur, is ook uitgenodigd (omdat hij zielig is? het boek suggereert wel zoiets). Hij wordt nog net niet de held van het verhaal. Toch blijf ik er een raar gevoel aan overhouden. Heb overwogen het boek aan The Black Archives hier in Amsterdam over te doen, maar weg is weg he.. Het was voor die tijd, op een bepaalde manier, wel een soort gedurfd kinderboek, Groet, ine
Nee, zigeuner kan ook niet meer.
Als er eens zo een boekenmarkt is dan ga ik daar ook graag heen om dan te zien of ik er nog boeken kan vinden van mijn zoeklijstje. Soms geluk en veel ook niet. Dat boekje wat jij vond ken ik niet want las die serie nooit. Maar wel leuk dat je het vond wat je een herinnering erbij gaf. Houdt er alleen niet zo van als men een naam in de boeken schrijft.
mogge Bertiebo
ja al die woorden en namen mogen van mij nog hoor , maar ik heb het niet voor het zeggen
Wat een bijzondere vondst!
Zocht even op of je zigeuner nog kunt gebruiken en er waren verschillende opties: Roma of woonwagenbewoner , dit laatste heeft toch ook bepaald geen positieve uitstraling. In ieder geval een bijzonder boekje waar je over schreef met een prachtige tekening aan de voorkant, over een triest vooroordeel. Het is nog niet eens zo oud (1933) , gelukkig zijn we nu toch ruimdenkender geworden over het algemeen.
Ik heb de hele Rozemarijntje serie hier op zolder staan en die gaan ook niet weg.
Ik las als kind een boek "Vleugellam". Het is niet meer te vinden als kinderboek; het ging over een meisje dat lam was geworden door polio. Tranenwekkend voor mij. Nu zijn er meer boeken met deze titel, maar het kinderboek is kwijt. (en waarom mag het woord zigeuner niet meer? Net als indiaan, dat mag ook niet meer; rare wereld).
Ze waren zo belerend die jeugdboeken van toen maar we hebben ze wel verslonden.
Wat leuk dat je het boek vond. Te bedenken dat het nu door de versnipperaar zou moeten. Zoveel "foute"woorden.
Zuinig op zijn en lekker van genieten
Mij schoot het verhaal van een man uit Eijsden in de gedacht bij de bevrijding van Zuid Limburg. Die zag toen voor het eerste een "zwarte minsch" (neger).
Zuinig op zijn nu !
Het deed me denken aan het boek “ Marieke en haar vriendje” van Mia Bruyn- Ouwehand. Heb het even gepakt en gelezen. Wat een heerlijk naïef en lief boekje. Ik snap dat er nu bezwaren tegen zijn, maar ach, het kan geen kwaad, denk ik om gewoon te ( laten) lezen. En dat is met jouw boek natuurlijk ook.
Ik weet nog wel dat ik de boeken van Rozemarijntje vroeger graag las, maar titels herinner ik me niet meer.
Ik snap dat je aarzelt om je boekje weg te doen. Dat kan altijd nog, toch?
Volgens mij noemt Ina hierboven hetzelfde boekje. Ik ga het eens zoeken, er zijn wel eens vaker boekenmarkten en het is leuk om iets te zoeken.
Alleen al het zien van de kaft van dat boek zet me zeventig jaar terug in de tijd.
Het is niet hetzelfde boekje. In mijn boekje ontmoeten ze elkaar voor het eerst en gaat Marieke bij Hans op visite. Ik denk dat het boekje van ina een vervolg is.
Een reactie posten