Plaatjes ruilen

 Het lijkt op "plaatjes ruilen" vroeger op school', zo reageerde Izerina op mijn blog gisteren. En ja dat klopt. 

Het is leuk om plaatjes te verzamelen en te ruilen. Vroeger en tegenwoordig nog steeds. Kijk maar eens naar onze kleinzoon: 

Die was oprecht verheugd dat wij op een oppasdag onze 'AH-vangst' voor hem hadden meegenomen. Er waren er zowaar een paar bij die hij nog niet had en dan ook nog een paar dubbele om te ruilen. 

Het gaat in eerste instantie niet zozeer om wat er op de plaatjes staat of in het boek. Het boek vol krijgen,  dát is de kunst. 

Maar ondertussen leert een kind er toch heus wat van. Odin was er echt mee bezig. Op een leuke manier. 

Nieuw dit jaar was een klein kastje (ahum, kastje... zo'n ding heet soundbox) en als dat opgeladen is en je haalt je kaartje er door heen, dan leer je nog veel meer en hoor je de geluiden van het betreffende dier. 

We moesten een paar keer raden van welk dier het geluid was en wisten dat natuurlijk iedere keer niet. 

Ik vind het een leuke en leerzame actie. 

Natuurlijk is het AH-reclame. En natuurlijk is AH best een dure winkel. Ik weet het, maar toch vind ik het leuk. 

Onze jongste kleinzoon van vier, die zat er bij en bekeek af en toe een plaatje, maar hij is niet de doelgroep. 

's Middags gingen we met allebei naar het Museon. Ze wonen daar vlak bij en hebben allebei een kindermuseumkaart. We gingen kijken naar de film Animal Kingdom, prachtig op zo'n heel heel heel groot doek. 

Ik probeerde nog uit te leggen wat dat is Animal Kingdom. Maar toen ik later vroeg wie de koning van de dieren is, dacht Arthur diep na en zei toen stralend: 'Eh, ik denk eh... de goudvis!!