John Singer Sargent

Deze tentoonstelling was in de National Portrait Gallery. Het is altijd een plezier om daar te zijn.
Dat komt ik hou in de kunst geloof ik het allermeest van portretten. Foto's, geschilderd... portretten dus.
Nou en hier hangen portretten kan ik je verzekeren. Echt supermooie, veel van bekende Britten (die dus voor mij vaak helemaal niet bekend zijn), maar ook gewoon van onbekende mensen.
En dan is er ook nog eens vaak een speciale tentoonstelling zoals deze. Hahaha, ik krijg er tegenwoordig zelfs een aankondiging van.
Maar nu dus Sargent!
Weer zo'n dure, terwijl de rest van de Gallery gratis is. Maar deze liet ik niet aan me voorbijgaan, zoals die mummies. Deze wilde ik echt heel graag zien, want het was een unieke kans, met portretten die Sargent maakte, uit de hele wereld bij elkaar verzameld.
Mijn man ging niet mee vanwege de kosten, hij is niet speciaal geïnteresseerd in portretten en verder is er zoals ik al zei genoeg te zien. En trouwens als je uit het museum stapt, sta je op Trafalgar Square, ook nooit weg natuurlijk.
Dus we spraken een tijd af en ik kon m'n gang gaan. Tsjonge, wat heb ik ervan genoten!
John Singer Sargent, een Amerikaan, maar (in 1856) in Florence geboren en het grootste deel van zijn leven ook in Europa gebleven. Gestorven in Londen, in 1925. Hij is nooit getrouwd geweest, misschien dat hij daardoor zo produktief was, hoe dan ook, hij schilderde rond de drieduizend werken.
Op deze tentoonstelling mochten geen foto's worden gemaakt. Dus ik moet wel wat stelen als ik het wil laten zien. Het eerste pik ik van de National Portrait Gallery en het tweede van Tate Britain.

Portrait van Douard en Marie Louise Pailleron

Carnation Lily, Lily, Rose

Hier laat ik het bij. Je krijgt beslist een indruk. Dat laatste schilderij is in het echt zo veel mooier dan deze foto. Het geeft gewoon licht, echt waar.
Toen we later nog in een ander museum waren, namelijk in Tate Britain, hingen daar tot onze grote verrassing toch nog een paar 'Sargents'. Die had het museum zeker niet uit willen lenen, haha. Maar daar mocht ik wél foto's maken en dat deed ik dus. Vooruit, nog eentje dan:

 

Portrait of Madame X

Een portret dat indertijd een schandaal veroorzaakte. Kunnen we ons niks meer bij voorstellen hè.
Wat zou het leuk zijn als we in Nederland ook een portretgalerij hadden. Of hebben we dat en heb ik iets gemist?