Che sara sara

Nu ben ik echt al vaak in Covent Garden geweest. De wijk in London waar veel winkels en winkeltjes zijn, theaters en veel restaurants. Een drukke, gezellige wijk. Maar  onder het toeziend oog van een gids, zie je toch weer heel andere dingen. En hoor je vooral ook andere dingen.

 Kijk, dit is de gids die ons wees op de Che Sara Sara gevel.
Het is de gevel van de markthal, die gelukkig bewaard is gebleven.
De rest van de tocht liep ik natuurlijk Che Sara te zingen. In m'n hoofd hè, anders is het ook zo raar.
De gids zou het trouwens waarschijnlijk heel gewoon hebben gevonden.
Ze wist echt zoveel te vertellen.
Zij was ook degene die ons meenam naar Rules, het restaurant van DE cocktail. 
Zo vertelde ze bijvoorbeeld over de naam Covent Garden.
Dat was oorspronkelijk Convent Garden, de tuin van het Convent, het klooster.
Ik heb me omtrent die naam nooit iets afgevraagd, des te leuker dat ik het nu gewoon kan plaatsen. 
Na het klooster werd de graaf van Bedford  eigenaar van het gebied en een van zijn nazaten,  de vierde graaf, gaf uiteindelijk opdracht aan de architect Inigo Jones om het gebied te veranderen in een wijk 'van stand'. En zo ontstond het eerste openbare plein van London.
Die Inigo Jones ontwierp ook de St Pauls Church aan het plein. De graaf had hem daartoe opdracht gegeven; het moest een kerk worden, maar niet veel beter dan een schuur. Volgens de overlevering antwoordde Inigo Jones: 'Then you shall have the handsomest barn in England'.
't Is lang geleden allemaal, mensen. Zo rond 1630.

Die kerk staat bekend als de Actors Church. En handsome is-ie zeker.
Leuk om van binnen te bekijken, dat had ik nog nooit gedaan. En er achter ligt een prachtige binnenplaats en het lijkt me dat het daar 's zomers goed toeven is.

We zagen nog veel meer van deze wijk en kwamen binnen op plaatsen waar we zelf niet naar binnen zouden zijn gegaan.
Ik heb van mezelf het idee dat ik altijd goed rondkijk als we ergens aan de wandel zijn.
Maar je kunt nooit alles zien en dus is het fijn om er op gewezen te worden. Dan zie je nog steeds niet alles natuurlijk, maar dat hoeft ook niet.
Ik liep onderweg steeds te bedenken dat ik het zelf ook leuk zou vinden om te doen, dat gidsen. Eerst je heel goed in het gebied verdiepen en er dan een hoop over kunnen vertellen, aan totaal verschillende mensen.
En dan zo dat ze het interessant en leuk genoeg vinden om te blijven luisteren. Want je kunt natuurlijk gewoon weg gaan of achterblijven als er niks aan is. Maar dat heb ik nog niet een keer meegemaakt.
London Walks, echt super.