Koken

Nog even terug naar Kerstavond.
Kijk, dit stel had ons uitgenodigd voor een diner. En een diner was het.
We waren met zeven mensen en dit stel heeft gekookt, en wel zo dat het te vergelijken was met een sterrenrestaurant.
Ik vind het in de eerste plaats stoer dat ze ouders en schoonouders uitnodigden, die elkaar nog niet eerder hadden ontmoet. Zoiets kan best fout gaan. Ik bedoel ik hield veel van mijn eigen ouders en ook veel van mijn schoonouders en er is nooit een onvertogen woord gevallen, maar om nou te zeggen dat het een mooie combi was, nee. Ik voelde altijd iets van ongemakkelijkheid.
Dat was nu niet het geval en dat was dus al mooi. Het was erg gezellig
En dan het eten. Echt hoor, tot in de puntjes. Onze zoon Dirk is al een tijd helemaal op koken en bakken. Ik heb hem dat niet bijgebracht en tot een paar jaar geleden kon hij,  denk ik,  alleen een ei bakken.
Hij is nu fanatiek, verdiept zich in kookboeken en technieken en maakt alles zelf. Heel apart. Deze keer had hij zich over het vlees ontfermd, maar Deirdre deed de rest.
Die is echt dagen bezig geweest. Zalm die gemarineerd moest worden en dan niet eventjes maar lang en met verschillende ingrediënten. Een speciale soep. Verschillende bijgerechten. Waaronder een salade met rauwe spruitjes. Rauwe spruitjes. Ik haat spruitjes, maar dit vond ik heerlijk. Een prachtig dessert. Super.
En dan nog even over het vlees.

Dat was de klus van Dirk. Het was bavette. Maar als je nu even kijkt naar de emmer die daar staat, daar zat het vlees in. In een plastic zak, vacuüm. In water. En dat ding dat er uitsteekt, dat ding zorgt er voor dat het vlees op een gelijkmatige temperatuur (54 graden was het in dit geval)  in een bepaalde tijd gaar wordt.
Het heet sous-vide en ik had er nog nooit van gehoord.
Enfin, daar was dan weer een heerlijke saus bij.
Nou, zo dus.