Saskia-ontbijt.

Voor de tweede keer gingen we op zaterdag 9 maart,  meedoen met het Saskia-ontbijt in de Oude Kerk in Amsterdam.
Ik schreef over de eerste keer een stukje. Je kunt het hier, klik lezen.
Het gaat over Saskia van Uylenburgh, de eerste vrouw van Rembrandt.
Zij is begraven in deze kerk. In 1642.
Ieder jaar op 9 maart valt er,  door de hoge ramen,  een zonnestraal op het graf van Saskia, precies om 8.39
We stonden vroeg op en zaten vroeg in de bus om op tijd in Amsterdam te kunnen zijn.
In de bus vermoedden we al dat het een grauwe dag zou worden.
We vermoedden ook dat er weer geen zonnestraal op het graf van Saskia zou vallen, precies om negen over half negen.
En inderdaad. De zon liet zich niet zien.
Toen het moment voorbij was klonk er wel prachtige muziek.
'Bist du bei mir' van Bach, gezongen door een zangeres waarvan ik helaas de naam niet heb gehoord, begeleid op een kistorgel.
Ik stond er met tranen in mijn ogen naar te luisteren, mijmerend over Saskia en haar leven.
Verder was het ongeveer hetzelfde als de eerste keer dat we het meemaakten.

Portret van Aeltje van Uylenbrgh, 1632

De lezing niet, die was niet hetzelfde en werd deze keer gehouden door Marlies Stoter, conservator van het Fries Museum.
Het ging deze keer over familie van Saskia.
Over haar nichtje Aeltje van Uylenburgh, die getrouwd was met de dominee van deze kerk Jan Silvius.
Ik vond het interessant en bovendien mooi dat familie van Saskia ook in deze kerk is begraven.
Saskia was een wees. Dat ze er dus niet alleen ligt, ook nog eens zonder Rembrandt en hun zoon Titus, dát vind ik mooi.
Want Rembrandt en Titus liggen in de Westerkerk. 
'Bist du bei mir', was dus zeer toepasselijk, zoals Marlies Stoter opmerkte.
Ik vond het weer heel bijzonder om mee te maken.

Na afloop van de lezing waren er verschillende ruimtes opengesteld in de kerk. Zo ook de Spiegelkamer.
Dat is de kamer  waar Saskia en Rembrandt hun trouwakte ondertekenden.