De rest van de trouwdag

Ja, de rest, want de trouwdag was nog steeds niet voorbij. We waren nog aan het wandelen door Amsterdam.
En kwamen, geheel onverwacht,  langs Gassan Diamonds. Dat is een juwelen-en diamanthandel.
Daar was net een rondleiding op het punt van beginnen, dus die pikten we even mee. Erg leuk trouwens, ik weet nu heel wat meer van diamant en karaat en slijpen en zo. En over de geschiedenis van dit bedrijf.

Na de rondleiding, op weg naar de uitgang, word je door een aantal winkels geleid. Met heel veel diamanten en Rolexen enzo.
Een andere wereld .

Nu denk je vast dat ik ga vertellen dat ik op deze dag iets moois diamanterigs heb gekregen.
Maar dat was toch niet het geval.
Dat we er waren was puur toeval en ik zit helemaal niet op diamanten te wachten.
En anders hadden de prijzen ons wel tegen gehouden, hahaha.
In mijn oren prijken meestal hele kleine zilveren staafjes. En ik heb ook wel glimmers hoor, ik had ze zelfs in.
Maar eerlijk, ik zag geen verschil.
Alleen in prijs. Die van mij 4,95, de diamanten oorbelletjes 1495.

Wij togen gezellig verder naar het laatste onderdeel van de dag.
Mensen die regelmatig hier lezen, weten dat we vaak te vinden zijn in het Rijksmuseum. Daar raak ik nooit uitgekeken.
Naast het Rijksmuseum is een restaurant, genaamd Rijks.
En altijd als we daar langs komen, zeggen we tegen elkaar dat we daar wel eens zouden willen eten.
Mijn man had bedacht dat deze dag daar zeer geschikt voor zou zijn én hij  had gereserveerd.

We kozen voor de Rijkstafel. Dat is een menu waarbij je zes gangen krijgt voorgeschoteld. Alles even heerlijk. Niet te groot, niet zwaar, niet met te veel of juist met te weinig tijd tussen de gangen. Vriendelijke bediening, maar niet overdreven.  We vonden het perfect.
Het leuke is, dat ik een bucketlist heb. Ik weet dat er mensen zijn die dat onzin vinden, zo'n bucketlist, maar ik heb er een.
Op die lijst staan wat onbereikbare dingen, maar ook dingen die wél te doen zijn.
Ha, ik vink er per jaar gemiddeld eentje af. Vorig jaar was dat zwemmen in het IJsselmeer.
Eten in een sterrenrestaurant stond er ook op.
Laat dit nou een sterrenrestaurant zijn. We wisten het echt niet. Maar ze hebben één ster.
Ik zei al dat het perfect was. Dus hoe zal een drie-sterren restaurant dan zijn?
In ieder geval kan ik dit van mijn lijst verwijderen.

Aan het eind van het diner werd er nog voor even een muziekdoosje op onze tafel gezet. Gemaakt van hout van Amsterdamse bomen. Het speelde de Bruiloftsmars.
Erbij zat een klein rolletje met daarop een geschreven felicitatie van Team Rijks. De strik rond het rolletje was trouwens van chocola.
Erg attent!

 De dag zat er op. We keerden terug in het gewone leven en gingen zeer prozaisch met de bus naar huis.
Over tien jaar zullen we weer eens verder zien. Hoop ik!