Even terug naar onze trouwdag

Ik vertelde eerder dat we in ons huwelijk geen echte crisis hebben gehad.
Dat is ook zo, maar deze trouwdag had er bijna eentje veroorzaakt.
We verschilden namelijk zeer van mening.
Kort gezegd: ik wilde een feest met alles erop en eraan en muziek en heel veel mensen en mijn man wilde dat ECHT niet.
Tja wat doe je daar aan. Wij deden er niks aan. Heel sloom.

Gelukkig bedachten onze kinderen  een verrassingsdag voor ons. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.
Werd het toch geen crisis!

We gingen varen met kinderen en kleinkinderen

Er waren twee boten en ik zat in de ene (huwelijks)boot en Frits in de andere, vandaar dat je niet iedereen ziet op de foto.
Bovendien: oudste zoon en zijn gezin,  moesten uit Den Haag komen, maar kregen autopech. Een vervangende auto duurde lang en zij voeren dus niet mee. Superjammer. Ook zij staan  niet op de foto.

Gelukkig konden zij nog wel een deel van de high tea meemaken,  die daarna volgde. En die was hartstikke leuk en lekker..

Met allemaal  gingen we na afloop nog even terug naar het huis van dochter om wat na te praten. We waren erg blij met deze dag.
 
'Nu hebben we nog een filmpje dat jullie moeten zien', werd er op een gegeven moment gezegd.
Dat begon met een felicitatie van het gezin van dochter. Dat vond ik al leuk en bijzonder, maar het werd nog veel bijzonderderder, want dat was nog maar het eerste filmpje
De kinderen hadden allerlei mensen gevraagd om via de telefoon een filmpje te maken,  met een felicitatie. En al die filmpjes hadden ze achter elkaar gemonteerd en daar zaten we toen met stijgende verbazing en ontroering  naar te kijken.
De andere kinderen, vrienden, familieleden, collega's van mij die allemaal een woordje deden, het hele koor van Frits dat een lied zong (150 mensen).  Het was echt geweldig.
Van sommigen hoorde ik later dat het maken van zo'n filmpje niet bepaald een kleinigheidje was geweest. Dat snap ik natuurlijk heel goed, ik had ook niet geweten hoe dat moest. Dest te meer werd het gewaardeerd.