Klooster in London

Wat ik al eerder vertelde, ik heb wat met huizen.
En ik vind het heel erg leuk als ik ergens in een stad een huis vind, waarvan gezegd wordt, dat het het oudste huis is, of het smalste of het grootste.
Het slaat eigenlijk nergens op, maar zodra ik zoiets weet, wil ik het zien.
Toen we de laatste keer naar London gingen,  hadden we gelezen over het kleinste huis daar.
Een huis van 106 cm breed,   waarvan de begane grond alleen gang is.
Een huis in het centrum van London. Gebouwd in 1805 en nu behorend bij een klooster.
Bij Tyburn Convent.
Huh? Een klooster?
Daar in hartje London  op een paar honderd meter afstand van het zeer drukke Oxford Street en zowat tegenover Marble Arch?

Op zoek, want we houden ook van kloosters.
Nou dat klooster was gauw gevonden. We waren er al menig keer niets vermoedend voorbij gelopen.

Een klooster opgericht op de plaats waar vroeger, heel vroeger, de galgen stonden. Meer dan twintig misdadigers tegelijk konden dan hangen daar en zo een dagje uit vormen voor mensen. Een belevenis.
Want zo ging dat. 
Er zijn echter niet alleen misdadigers gehangen daar in Tyburn.  Ook heel wat rooms-katholieke martelaren, bijvoorbeeld mensen die de koning niet wilden erkennen als hoofd van de kerk.

We konden gewoon naar binnen in dat klooster en we konden gewoon aan een non achter tralies vragen naar dat kleinste huis.
Maar ze wist van niets en ze dacht ook niet dat het klopte.
Een rondleiding behoorde wel tot de mogelijkheden, maar we gingen die avond naar het theater en hadden daar geen tijd meer voor.

Niet het kleinste huis gezien dus, maar wel een bijzonder klooster. Er zijn nog ongeveer twintig nonnen daar die dagelijks de mis opdragen en zoveel mogelijk stilte betrachten.
Misschien de volgende keer in London, nog maar eens even kijken.