Twee flesjes

Zomaar twee kleine flesjes.
Twee flesjes die altijd in mijn bureautje staan, samen met wat andere dierbare dingetjes. Niks bijzonders hoor. Een flesje 4711 van mijn schoonmoeder. De polsteller van mijn moeder en haar vingerhoed. Een steen in de vorm van een hartje.
En die flesjes dus. Af en toe vul ik ze. Vaak met een afgeknakte bloem uit een boeket. Of met een paar bloemetjes uit de tuin.
Ze zijn oud, ik denk zo'n tweeënveertig jaar oud. Dat zit zo:
Mijn man en ik werden op Sicilië verliefd op elkaar.
Er waren die reis heel wat hoogtepunten. Eigenlijk was het één groot hoogtepunt natuurlijk. Want wat wil je nog meer? Verliefd in Italië.
Wat reizen betreft was het ook interessant. Zo bezochten we op een avond  in Rome de thermen van Caracalla.
In de tijd van de oude Romeinen, was dat een gigantische badinrichting. Met ook nog heel wat andere faciliteiten als winkels, een bibliotheek . Een soort antiek welzijnscomplex.
In onze tijd wordt daar in die ruïnes wel eens een opera opgevoerd. Buiten dus.
Wij gingen daar naar kijken en luisteren.
Ik houd helemaal niet van opera. Het was me om de belevenis te doen.
En een belevenis, dat was het.
Buiten zitten, in zo'n antieke omgeving, heel erg lang, met een dekentje en een klein flesje gevuld met een drankje waar je het warm van kreeg. Geen idee wat het was, maar heerlijk.
We zagen de opera Aïda, het was een spektakel. Zeer indrukwekkend.
Nou, door die flesjes denk ik regelmatig terug aan die avond. Een pracht herinnering.

En dat ik er nu wat over vertel, dat komt door Marlou. Zij en haar verloofde gaan naar Verona, voor een opera. Geweldig natuurlijk en ik hoop dat ze er net zo'n heerlijke avond hebben als wij toen hadden.