Veertig jaar!

Laat ik de dag eens beginnen met een boeket. Dit is een biedermeier en deze biedermeier kreeg ik, vandaag precies veertig jaar geleden. Op vrijdag 13 juli 1979.
Vandaag is dus onze trouwdag. Ons robijnen huwelijk.
En dit is denk ik het moment dat ik het boeket kreeg:

Ik vind het nog steeds een heel leuk en zomers boeket.
Toen ik gisteren een beetje zat te snuffelen in ons trouwalbum vond ik achterin  nog een paar rekeningen.
Ook die van de bloemen:

- 13/7  bruidsboeket biedermeier
- zomerbl. lelietjes
- 2 haartoefjes à 5,-
- jas en japontoef
- 11 gastencorsages

De totaalprijs van Bloemhuis 'Flora' was
229,50.
Guldens natuurlijk.

Ik heb het boeket jaren bewaard, maar op een gegeven moment viel alles uit elkaar en heb ik het (met pijn in mijn hart) weggedaan onder het motto: beter dit weg, dan ons huwelijk.

Dat huwelijk viel niet uit elkaar. Integendeel.
Een echte, serieuze crisis hebben we geloof ik nooit gehad.
Flink mot hadden (en hebben) we soms wel, maar nooit over belangrijke zaken.
Ik lees soms wel eens dat een huwelijk hard werken is en dat je er altijd aan moet blijven werken. Dat is niet onze ervaring. We hebben geluk gehad.

Het is voorbijgevlogen, we kunnen ons allebei niet voorstellen dat het al zo lang geleden is.
Veertig jaar is toch wel echt een hele tijd zou je zeggen, maar het lijkt zo snel gegaan.
Kijkend naar de foto's vind ik ons ook ontzettend jong. Terwijl we dat niet eens niet waren, zevenentwintig en negenentwintig.

Verder snuffelend in het album, viel mijn oog ook op deze foto:

Nou heb ik heus wel eens vaker in het album gekeken, hoewel niet al te vaak, want het is een album vol met slechte foto's.
Maar nu keek ik dus wel en zag  ineens dat de dominee de ringen aan onze vingers deed.
Als je mij eergisteren had gevraagd of wij de ringen zelf om elkaars vinger hadden gedaan, had ik gezegd ja natuurlijk, wie anders.
Ik herinner me er helemaal niets van. Frits ook niet.
We vinden het allebei heel erg raar. 
Maar ja de foto's laten het toch echt zien.
Waarom?
Waarom in godsnaam deden we dat niet zelf?
Zo te zien heeft het ons toen niet geïrriteerd.

Enfin, we hebben bedacht om de ringen straks heel eventjes af te doen. En daarna schuif ik de ring aan Frits' vinger en hij doet hetzelfde bij mij.
Voor hopelijk nog heel veel jaren!

Ps: Ik denk nu ineens te begrijpen hoe het zo gegaan is met die ringen. Kijk we hadden ze al veel langer, namelijk sinds 30-3-1978  (die rekening vond ik ook nog). Toen hadden we  net besloten te gaan trouwen. We hebben toen  de ringen wel bij elkaar om gedaan, aan de linkerhand. Bij het kerkelijk huwelijk ging de ring over naar de rechterhand. Bij protestanten. Bij katholieken andersom. Dat dat  door de dominee werd gedaan is dan iets minder gek