Une belle course

 

Van de twee hoofdrolspelers in deze film, Line Renaud en Dany Boon, had ik nog nooit gehoord. Maar jee wat speelden ze goed en wat raakten ze me. 

Vanaf het begin hoopte ik dat het verhaal zo zou aflopen als het deed. Ik hoopte het, terwijl ik meestal niet van dat soort voorspelbaarheid hou. Maar ja, soms dus wel. en het was zo. 

Het verhaal:

Een oude dame, tweeënnegentig jaar, genaamd Madeleine Keller bestelt een taxi. De chauffeur moet van ver komen maar dat geeft niet, Madeleine betaalt de kosten. De chauffeur is door bepaalde oorzaken nogal gestresst. Maar hij gaat toch.

En dan blijkt dat Madeleine een van haar laatste ritten door Parijs gaat maken. Eindigend in het verpleeghuis waar ze zal worden opgenomen. Eén koffer heeft ze maar bij zich.

Madeleine vraagt de chauffeur, Charles, om haar langs verschillende plekken, uit haar leven te rijden. Ze maken steeds beter kennis gedurende de dag en al die tijd zie je Parijs op de achtergrond en weet je van hun beider levens de essentie. 

Madeleine heeft een heel bijzonder levensverhaal en dat wat belangrijk is geweest in haar leven zie je terug. Geacteerd door jongere spelers. 

Charles is aanvankelijk sceptisch, maar Madeleine verovert zijn hart en hij het hare. 

Ik voelde op een gegeven ogenblik dat ik al een hele tijd zat te glimlachen, maar aan het eind toch ook een traan. Zo'n soort film dus. Heerlijk! Een absolute aanrader

En het goede nieuws is dat ik niet in slaap ben gevallen. Ik was alleen, omdat mijn man de film al eerder zag en eigenlijk durf ik dat niet. Omdat ik bang ben dat ik nog slaap als de film klaar is en iemand mij dan moet wakker maken. Maar dat is niet gebeurd. Misschien hielp het kopje koffie vooraf.