Wafels en chocola

Natuurlijk gingen we een dagje naar Brugge. Natuurlijk, want dat doen we altijd.  

'Brugge', zegt mijn man, 'Brugge is gewoon een groot museum'. En daar heeft hij gelijk in.

In tegenstelling tot hoe we dat vroeger deden, gaan we nu op de fiets. Het was heerlijk weer en dus een fijne fietstocht.

We reden de stad binnen, parkeerden de fietsen en waren er klaar voor. 

We zaten een hele tijd op een bankje aan het water, met dit uitzicht. We moesten wel, want mijn zonnebrandfles was leeggelopen in mijn tas. Dus daar moest ik met behulp van papieren zakdoekjes wat aan doen.  Grrr! Maar het was heerlijk daar. 

We gingen lekker aan de wandel en constateerden dat een deel van de Brugse economie gebaseerd moet zijn op wafels en chocola. 

Ik wilde eigenlijk allebei niet, geen wafels en geen chocola. Ik wilde me beheersen, echt. 

Maar toen ik even binnen keek in een winkel genaamd Jean de Bruges,  kregen we meteen een overheerlijk truffeltje gepresenteerd. 

Ik kreeg er zelfs twee, want die zaten aan elkaar. 

Ja, toen was het natuurlijk klaar met de beheersing en vroeg ik naar 'die sinaasappelstaafjes met chocola'. 

'Oh, u bedoelt de orangettes', zei de verkoper. 'Ja hoor,  die heb ik hier'.

En dus heb ik ze nu hier. Ah, zo lekker. 

Daarna was het precies wat ik altijd zeg: je hóéft niet in de winkelstraten hè als je niet tegen giga druk kan. Of als je niet tegen wafels en chocola kan. 

Je hoeft niet, je slaat een zijstraatje in en nog een en dan heb je rust hoor. Echt waar.