Misjka

 

Dit boek... Het jaar is nog lang niet voorbij, maar ik weet nu al dat het op mijn top-drie van 2023. Ik ben nog een grotemensenboek aan het lezen dat ook aanspraak gaat maken op de eerste plaats. Maar dat Misjka op een of twee zal staan is zeker. 

Ik zei dat ik nog een grotemensenboek aan het lezen ben en dat zei ik omdat Misjka een kinderboek is. 

Geschreven door Edward van de Vendel & Anoush Elman en met tekeningen van Annet Schaap. 

Toen ik de eerste en de derde naam zag wist ik al dat het goed zou zijn. 

Annet Schaap, de schrijfster van Lampje én tekenares van zoveel ander werk. Edward van de Vendel een geweldige schrijver van kinderboeken. De derde naam kende ik niet. Hoe dan ook, ik had er alle vertrouwen in.

Maar dat het zo goed zou zijn, dat had ik niet verwacht. 

Het verhaal: 

Roya (9), haar ouders en haar drie oudere broers, Bashir, Navid en Hamayun,  zijn gevlucht uit Afghanistan en krijgen na lang wachten een huis in Nederland. Ze zijn er hartstikke blij mee. Maar Roya vindt dat er iets ontbreekt. En dat is een huisdier. 

Ze overleggen en er kómt een huisdier. Een wit, lief, klein dwergkonijntje: Misjka. Ze zijn allemaal dol op Misjka. 

Roya praat met Misjka. Ze vertelt verhalen en dat doen de andere gezinsleden ook. Verhalen over de vlucht uit Afghanistan naar Nederland. Roya weet er niet zo heel veel meer van, ze was nog maar drie toen ze vertrokken. De andere gezinsleden des te meer. Ze praten niet echt met elkaar en de ouders over de gebeurtenissen. Maar die komen nu aan de orde: het gevaar, de onzekerheid, de mensensmokkelaars. 

En dan op een ochtend is Misjka verdwenen. Het konijn is voor allemaal superbelangrijk geworden dus er wordt een opsporingsactie op touw gezet. Roya heeft die dag haar spreekbeurt op school over het konijntje en in de middag,  als het konijntje teruggevonden is, gaat ze alsnog haar spreekbeurt houden. 

Het is een ontroerend boek. Roya huilt bij haar spreekbeurt. 

Ik huilde toen ik het boek gelezen had en dat heb ik niet zo snel door een boek. Nee, niet vaak maakte de vluchtelingenproblematiek zo'n diepe indruk op mij. 

Het boek zou bijna verplicht moeten worden voorgelezen op basisscholen lijkt me. 

Edward van de Vendel en Anoush Elman kregen De Gouden Griffel voor hun werk en Annet Schaap een Zilveren Penseel. Zeer maar dan ook zeer terecht. 

En de derde naam?  Anoush Elman? Het blijkt dat van Vendel al eerder samen met Anoush Elman een boek schreef, gebaseerd op het leven van Anoush Elman, een toen 17-jarige vluchteling uit Afghanistan. Dát boek, De Geluksvinder, dat boek wordt mijn volgende boek. 

Dit boek, kocht ik in de kinderboekenweek met het idee om het op enig moment aan Anna te geven. Nu houd ik het lekker zelf om het te kunnen herlezen en Anna ... die krijgt een nieuw exemplaar.