Staar

 

Is dat nou niet mooi, buiten bij een oogkliniek? Wat zeg ik? Buiten bij het Oogheelkundig Medisch Centrum in Zaandam. 

Daar was ik voor staar. Twee keer de staaroperatie. 

Het is gelukkig heel goed gegaan. 

Ben nu nog aan het druppelen. Dat is een hele studie hoor, welke druppel in welk oog en op welke tijd. 

Een ding ging mis. Dit gebeurde: 

Na de eerste operatie doe je de hele dag niks. De volgende morgen mag je dan pleister en kapje verwijderen. 

Dus dan zie je voor het eerst een beetje wat het gaat worden. 

Ik ben me echt te pletter geschrokken. Je moet weten dat in onze slaapkamer alles wit is. Dus toen ik voorzichtig mijn oog open deed, rekende ik op wit. 

Nou mooi niet. Alles was blauw, een donker paarsachtig blauw. 

'Frits hoe zien onze gordijnen eruit?' 'Nou gewoon, wit, als altijd'. 

Het was niet een beetje een blauwig licht, het was beangstigend blauw

Nou ja. Het was half acht en ik zou om half elf gebeld worden door iemand van het centrum om even te kunnen vertellen hoe het was gegaan en eventuele vragen te kunnen stellen. 

Je begrijpt dat ik maar een vraag had. En dit was het antwoord:

'Dat zijn uw hersenen, mevrouw, die moeten omschakelen, wennen'. 

Ik had al dat blauw niet verwacht; het was best eng. 

Aan mijn hersens heb ik wel eens vaker getwijfeld. Dus dat klonk vrij logisch en daar knapte ik van op. En het werd langzaam minder. Gelukkig. 

Verder... geen problemen gehad. Voor in de verte zal ik een bril blijven dragen, of/en lenzen.  Dichtbij zie ik echt fantastisch en dat was precies de bedoeling.

Met dank aan mijn hersenen en vooral aan de oogarts natuurlijk. Want je kan natuurlijk wel nazeggen wat iedereen roept:  'fluitje van een cent en zo'n arts doet er twintig per dag'. 

Maar ik vind het bijzonder en enorm knap dat zoiets zomaar kan...